بنام خدا

فراز دوم از دعای ۳۵-در رضا به قضا و قدر

شکرم را برای حضرتت نسبت به آنچه از من دور داشته ای و عطایش را دریغ کردی از شکرم ، بر آنچه به من بخشیده ای ، افزونتر قرار ده.

شرح :

نعمت ها و امکانات موجود ، متعلق به همه موجودات ، آن هم در مقاطع و مراحل مختلف زندگی ،بوده که متناسب با نیاز درونی و شرایط محیطی(بیرونی)
هر موجودی یا بطور غریزی و یا با شناخت ، آن را تحصیل می نماید.
هر کسی سعی می کند تا نیازهای خویش را تشخیص داده ، با عالی ترین کیفیت ممکن آنها را تامین نماید ، ولیکن در بسیاری از موارد ، در مرحله تشخیص ، بین نیاز و علاقه ، تداخل رخ داده و بر علاقه خویش ، به جای نیاز، به اشتباه اصرار ورزیده ، نه تنها آرامش ، بلکه اصل روند زندگی طبیعی ، دچار اختلال  می شود.
بنابراین لازم است که ما خدا را به خاطر داشته ها شکر نموده ، و با لحاظ نمودن احتمال خطا در تشخیص ،برای نداشته ها، حداقل چند احتمال ، قائل شویم :

۱-بدست آوردن آنها را به مراحل بعدی زندگی و زمانهای آینده موکول کنیم.
۲- شاید این موارد ، خارج از نیاز ما باشند‌.
۳- خطراتی در آنها نهفته ، و ما از آنها اطلاع نداریم.

بدین ترتیب ، شخص با آرامش و سلامت ، مراحل زندگی را طی نموده ، و به موفقیت های پی در پی ، متناسب با شرایط فردی و اجتماعی خویش نائل می گردد.

موفق باشید. پورهادی