بنام خدا

فراز اول از دعای ۳۵ -در رضا به قضا و قدر

سپاس خدای را برای رضا به قضا و قدر الهی، گواهی می دهم که خدا معیشت ها و چیزهایی که زندگی بندگانش به آنها وابسته است ،به عدالت تقسیم نموده
و با همه آفریدگانش به احسان رفتار نموده است.

شرح :

امام سجاد(ع) ، در این فراز از دعا ، سه نکته را مد نظر قرار داده اند.

الف) لزوم شکر نعمت و رضایت به قضا و قدر الهی که از بالاترین مراتب بندگیست و کمتر بنده ای موفق به کسب آن می شود.
زیرا حوادث عالم که در دو حالت اختیاری به نام قدر و اجباری به عنوان قضای الهی واقع می گردد و بعضا این حوادث آنقدر سنگین است که گاهی اعتراض بنده را به آسمان بلند می کند.لذا کسانی می توانند به این مرتبه  از رضایت برسند که:

۱-با کسب معرفت الهی ناشی از تواضع و بندگی به درگاه خداوند ، حکمت نهفته در امور را درک نموده باشند.
۲- با تقوای الهی نفس خود را مهار نموده ، نه تنها از حرام چشم پوشی کرده اند ، بلکه از حلال خدا نیز در حد ضرورت بهره برداری نموده ، تا بتوانند عمر و امکانات خود را در جهت وظیفه تعیین شده از طرف باریتعالی صرف نمایند و کسب چنین توفیق عظیمی ، سزاوار شکر گزاری است...

ب) اعتقاد به عدالت خدا در اعطای نعمت های موجود ، بین همه آفریدگان ، بهانه را از نفس انسان گرفته ، او را برای پذیرفتن وظایف بندگی ، آماده می سازد.

ج) احسان خداوند نسبت به بندگان ، فرصتی دوباره در اختیار خطاکاران قرار داده ، توفیق توبه و جبران خسارات را فراهم خواهد آورد.

موفق باشید. پورهادی