بنام خدا

فرزند و عدالت

فرزند،تجلی صفات پدر و مادر ،در راستای حکمت خداوند، برای تداوم مسیر کمال ،تا رسیدن به جایگاه خلیفه الهیست.
ایجاد نسل در همه موجودات امری غریزیست و بطور طبیعی انجام میشود.
اما در مورد انسان بعلت داشتن عقل و اختیار ،از شرایط خاصی برخوردار است.

در این خصوص دو دیدگاه وجود دارد:
الف)دیدگاه عرفانی:
در این دیدگاه ،چون خلقت انسان ، با توان ایجاد نسل برای ظهور صفات انسانی که همان تجلی صفات پروردگار در جانشین او باشد،خواست خدا بوده و انسان طالب کمال نیز در جهت خواست خدا حرکت میکند تا به مرحله رضای او برسد،نتیجه میگیریم که ازدواج و داشتن فرزند امری واجب می باشد.
ب)دیدگاه فقهی:
از این دیدگاه وظایف انسان از دو جهت تعیین می گردد:
۱- متناسب با شرایط زیستی
۲-با توجه به توانایی و استعداد درونی او

مشاهده میکنیم که بسیاری از افراد بعلت نداشتن شرایط مناسب در محیط زندگی یا ضعف های فردی، موفق به ازدواج نمیشوند و یا بدون فرزند عمر خود را به پایان میبرند.
از آنجا که فرزند،ادامه وجود والدین ،جهت بثمر رساندن زحمات آنها برای کسب کمالات انسانی میباشند ،بایستی در امر تربیت نهایت تلاش صورت پذیرد.
اساسی ترین اقدام والدین در امر تربیت،رعایت عدالت
بین فرزندان است.
عدالت آرامش و صمیمیت را به فضای خانواده هدیه می کند.
عدالت هم شامل واگذاری امکانات مادیست و هم توجه و احترام به شخصیت و صفات روحی آنهاست.
زیرا ،هنگامیکه فرزند پا از منزل بیرون میگذارد ،با افکار و اهداف دریافت شده از خانواده ،هدف خود را در محیط اجتماع تعین و مانند تیر رها شده بسمت هدف از پیش تعین شده حرکت مینماید که تغییر در آن، امری بسیار مشکل و نزدیک به محال است.

( توجه به این مهم ایجاب می نماید که پدر و مادربیش از هر امر دیگری به رعایت عدالت در امر
تربیت اهتمام ورزند.)

موفق باشید. پورهادی