بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا 
بی تردید روز داوری وعده گاه است.

 قرآن کریم ( سوره نبا- آیه ۱۷)

  شرح :
حکمت خداوند بر این اساس قرار گرفته است که برای آفرینش عالم عوامل اولیه را خلق تا حیات شروع شده و سپس با انجام برهم کنش هایی که زمینه ساز تحولات هستند روند تکاملی ادامه پیدا کند آنگاه یک مرحله ی پایانی برای آن مقرر فرمود تا نتیجه فعالیت های صورت گرفته سامان دهی شده و آن را جهت ارتقا دادن به مراحل عالیه به مسیری به سوی بی نهایت وارد نماید.
در برنامه ی آفرینش ازعالم ملکوت تا بهشت ابدی عالم دنیا به عنوان مرحله ی میانی بوده تا انسان در راس همه ی موجودات با دریافت توانائی هایی به عنوان کمال اولیه ظاهر شده ، استعدادهای نهانی خود را که عامل ترقی او به مراحل عالیه هستند پرورش دهد.
چگونگی پرورش این استعدادها و نحوه کسب موفقیت با رعایت دستورات خداوند در حفظ حقوق همنوعان باشد یا به بهای تعدی و ظلم به دیگران ، موضوع امتحان الهی بوده که نتایج آن مبنایی برای تعیین کیفیت ادامه ی زندگی به سوی ابدیت خواهد بود.
در این مرحله ی میانی به طور نسبی به انسان فرصت و امکانات برای هر نوع فعالیت مفید یا مضر توام با اطلاعات ضروری و بعضا کافی داده شده و افرادی به نام پیامبر و یارانی پیامبرگونه در هر عصری برای هدایت او مقرر گردید تا آگاهانه تصمیم گرفته و در تشخیص حق و باطل حجت بر او تمام گردد.
روز قیامت به عنوان موعدی برای نتیجه گیری از فعالیت های دنیا تعیین شد که خدای متعال با قوای مخصوص مستقیما و بدون دخالت انسان عملکرد خلایق را بررسی نموده و افراد صالحی که شایستگی لازم برای ورود به درجات عالیه کسب را نموده اند به جایگاهی به نام بهشت وارد می کند و افراد اصلاح نشده و به عبارتی آلوده به جایگاهی به نام جهنم برای تصفیه و بازسازی روانه می گردند.