بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ ﴿٣٠﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ ﴿٣١﴾ عَسَىٰ رَبُّنَا أَنْ يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿٣٢﴾
پس به یکدیگر رو کرده به سرزنش و ملامت هم پرداختند. (۳۰) گفتند: وای بر ما که طغیان گر بوده ایم. (۳۱) امید است پروردگارمان بهتر از آن را به ما عوض دهد چون ما به پروردگارمان راغب و علاقه مندیم. (۳۲)

قرآنم کریم (سوره قلم - آیات ۳۰ تا ۳۲)

  شرح :
آیه ی شریفه حالت پشیمانی افراد خطاکاری را بیان می فرماید که دارای باغی بوده و در فصل چیدن محصول برای مواجه نشدن با فقرای قوم با هدف دریغ کردن از انفاق و ذخیره داشتن تمام محصولات صبحگاهی پنهان از چشم مردم با عجله به باغ رفتند ولیکن باغ را سوخته و خود را زیانکار یافتند.
آنها با مشاهده ی این صحنه متوجه عوقبت خداوند شده و متنبه گردیدند. این افراد اگر چه به علت طمع ورزی به صورت لحظه ای از نظارت خدا غافل شدند اما در دیدگاه کلی اعتقاد به خدا داشته و حالت تواضع بندگی برای آنها حفظ شده بود به همین دلیل عقوبت را پذیرفته و توبه نمودند.
در این داستان و تغییر رفتار خطاکاران چند نکته عبرت آموز وجود دارد که قابل تامل است :
۱- به محض مشاهده عقوبت خدا اعتراض نکرده و نفس خود را مهار کردند.
۲- به جای گله و شکایت از خدا یکدیگر را مورد سرزنش قرار دادند.
۳- بعضی اوقات فرد گنهکار به صرف اظهار پشیمانی و سرزنش شدن اکتفا نموده اما همچنان تحت تاثیر لذت طلبی نفس باقی بوده و پس از مدتی از طریق دیگر همان مسیر را به صورتی دیگر ادامه می دهد یعنی با این روش رفتار کردن وجدان خود را به طور لحظه ای اقناع نموده و عقل را فریب داده است که این نوع رفتار نشانه نادیده گرفتن حضور و حاکمیت خدا و بعضا رویگردانی از هدایت است اما این افراد همچنان نسبت پروردگار خویش راغب بوده و با اظهار امیدواری به جبران خسارت توسط خدا نشان دادند که حکمت خدا را در این تنبیه پذیرفته و بر طریق بندگی او پایدار مانده اند.

   موفق باشید. پورهادی