بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم
عَسَى اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَ الَّذِينَ عَادَيْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً ۚ وَاللَّهُ قَدِيرٌ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٧﴾ لَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ ﴿٨﴾إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَأَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَىٰ إِخْرَاجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٩﴾
امید است خدا میان شما و کسانی از کافران که با آنان دشمنی داشتید دوستی قرار دهد، و خدا تواناست، و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (۷) خدا شما را از نیکی کردن و عدالت نسبت به کسانی که درکار دین با شما نجنگیدند و شما را از دیارتان بیرون نکردند باز نمی دارد؛ زیرا خدا عدالت پیشگان را دوست دارد. (۸) خدا فقط شما را از دوستی با کسانی نهی می کند که در کار دین با شما جنگیدند، و از دیارتان بیرون راندند و در بیرون راندنتان به یکدیگر کمک کردند تا با آنان دوستی کنید. و تنها کسانی که با آنان دوستی کنند، ستمکارانند. (۹)

قرآن کریم (سوره ممتحنه - آیات ۷ تا ۹)

  شرح :
دین اسلام مجموعه ای از قواعد هستند که روش صحیح رفتار کردن در هر موضوعی را به انسان می آموزد این قواعد از طرف خالق او وضع شده که به تمام ویژگی های ظاهری و استعدادهای نهفته انسان آگاه بوده برای هر کدام از آنها حالتی رشد یافته لحاظ نموده که کمال او محسوب شده و قرار است با تربیت بر این روش به آن کیفیت نائل گردد.
حالتی به نام دوستی ابراز علاقه ای است که نشانه ی وجود محبت بوده و از قوای فطری انسان همچنین عامل پیوند او در تشکیل اجتماع از خانواده تا اتحاد جهانی بین تمام ملل است. عامل محبت از مواهب الهی است که زندگی را با همه سختی ها و حوادث تلخ آن قابل تحمل نموده و با هم زیستن را لذت بخش می سازد.
خدای متعال برای اعمال محبت شرایطی تعین فرموده است تا از به هدر رفتن آن جلوگیری نماید و در این آیات شریفه مشاهده می شود که برای این منظور کفار به دو دسته تقسیم شده اند :
۱- کافران حربی که شامل کسانی هستند که دارای تشکیلات بوده و دشمنی آنها با برنامه ریزی و محاسبه  شده است. بر اساس اصل تقابل ها از نوع نقیضین دو پدیده ی متناقض با هم نمی تواند موجود باشند زیرا وجود یکی مشروط به نبودن دیگری است.
بنابراین کفار حربی که حقیقت دین را درک نموده اما برای حفظ منافع اساس تفکرشان بر نبود دین قرار داده اند تا قدرتی غیر خودشان وجود نداشته باشد در نتیجه ارتباط محبت آمیزی بین این گروه از کفار و مسلمانان امکان پذیر نیست به همین دلیل خداوند از دوستی با ایشان نهی می فرماید.

۲- کافر غیر حربی که گروهی از مردم به علت عدم آگاهی از محتوای دین یا تحت تاثیر جامعه کفر پیشه ای که ناچارا در آن زندگی می کنند به حالت کفر مانده اند اینان در صورت قرار گرفتن در شرایط مساعد پذیرای دین خواهند بود.
بر اساس قانون فلسفی تقابل ها از نوع عدم و ملکه ، وجود یک پدیده به علت نبود دیگری است ، مانند کوری و بینایی که در معنا مخالف ولی در حقیقت نبود بینایی باعث پدیده کوری شده است.
به همین دلیل خداوند برقراری دوستی با افرادی از کفار که با مسلمین وارد جنگ نشده و یا دشمنان دین را یاری نکرده باشند ، مجاز دانسته تا فرصتی برای هدایت ایشان فراهم شده به کمال خویش نائل گردند.

   موفق باشید. پورهادی