بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم
الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ ۚ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ ۖ فَلَا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَىٰ ﴿٣٢﴾
کسانی که از گناهان بزرگ و زشت کاری ها جز لغزش های کوچک دوری می کنند یقیناً آمرزش پروردگارت گسترده و وسیع است. او به شما از هنگامی که شما را از زمین به وجود آورد و از هنگامی که در شکم مادرانتان جنین بودید، داناتر است؛ پس خودستایی نکنید. او به کسی که پرهیزکاری پیشه کرده است، آگاه تر است.(۳۲)

قرآن کریم (سوره نجم - آیه ۳۲)

 شرح :
خدای متعال همراه با وعده ی آمرزش به بندگان ایشان را به رعایت نکاتی به عنوان دقت در رفتار تذکر داده  که جای تامل است :
  الف) خطا در نتیجه ی ناآگاهی به اصول یا ضعف و کم تجربگی در انجام کار رخ می دهد اما گناه چه بزرگ و چه کوچک یعنی بی توجهی آگاهانه به دستور خدا که جرم محسوب شده و مستلزم توبه است وگرنه فرد مجرم گرفتار عقوبت خواهد شد.
در این آیه ی شریفه گناه کوچک لغزش محسوب و بخشوده شده است که برای این امر چند علت قابل طرح است :
۱- اساس خلقت بر قوانینی مدون بنا شده که به سوی هدفی مشخص نزد خداوند حرکت می کند و آنرا حکمت می گویند و قرار است انسان با تربیت شدن ، پذیرای حکمت خدا گردد لذا تذکر و امر به توبه برای پاک شدن ضرورت دارد.
۲- خلقت جهانی با این عظمت که تحت نظارت حکیمانه پروردگار اداره می گردد بر بستر رحمت الهی قرار گرفته تا انسان ها از عقوبت سریع گناه ارتکابی محفوظ مانده ، فرصتی برای بازگشت و جبران خسارات گناهان پیدا کنند و این فرصت آن چنان فراگیر است که واژه ی " وَاسِعُ" به معنای فرصتی قابل گسترش  برای آن آورده شده است ، فرصتی که هر لحظه به تبعیت از رحمت نامحدود خدا افزایش یافته تا کسی از دریافت آمرزش خدا جا نماند.
۳- خدایی با چنین رحمتی گسترده شرط بخشش را ترک گناهان بزرگ مقرر فرموده زیرا این گناهان در نتیجه ی عادت به لذت گناه و به فراموشی سپردن خدا به وجود آمده است لذا برای مورد عفو قرار گرفتن یاد خدا با حرکت به سوی او که همان توبه باشد ضرورت دارد وگرنه ادامه ی کار این افراد به طغیان کشیده شده در مرحله بعد به مبارزه با خدا برمی خیزند.
ب) یاد آوری خلقت اولیه انسان از خاک و سپری کردن دوران جنینی به دو منظور است :
۱-  آگاه نمودن بندگان به ضعف ذات خویش که مجددا با رسیدن به دوران پیری تکرار شده نیازمند به کمک خدا خواهند گردید تا از فریفته شدن به قدرت و ثروت موجود جلوگیری شود.
۲- یاد آوری احاطه قدرت خدا بر امور عالم که برای انسان مهلتی معین قرار داده و پس از پایان دیگر فرد گنه کار قادر به جبران نخواهد بود.
۳- اعلان  آگاهی پروردگار از عملکرد مومنین ، بمنظور ایجاد امید در قلب آن هاست زیرا ممکن است از مشاهده ی رفتار مغرورانه گنه کاران آزرده خاطر گشته و سپس نسبت به قبح گناه و ادامه راه تقوا سست گردند.

  موفق باشید. پورهادی