بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم
وَكَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ ﴿٢٦﴾
و چه بسیار فرشتگانی که در آسمان ها هستند که شفاعتشان هیچ سودی نمی بخشد مگر پس از آنکه خدا برای هر که بخواهد و بپسندد، اجازه دهد. (۲۶) 

قرآن کریم (سوره نجم - آیه ۲۶)

  شرح :
رحمانیت خدا به همه موجودات اجازه ی زیستن در شرایط مختلف را صادر نموده تا بتوانند از فرصت های موجود برای درک تحولات متناسب با استعداد ذاتی خویش بهره جسته و در جایگاهی شایسته قرار گیرند.
رحیم بودن پروردگار تلاش انجام شده را دو چندان پاداش داده و با حفاظت خاص از زحمات مومنین راه صعود را بر ایشان می گشاید و همین امر عامل درک فضائل شده ، سبب وصول به مراحل عالیه از کمال خواهد بود ولیکن فرد رستگار شده در هر درجه ای از ایمان قرار گرفته باشد ، موفق به کسب  رتبه ای در عالم معنا می گردد که عزت بخش او در دنیا و ذخیره آخرت او خواهد بود ؛ اما اجازه ی شفاعت امتیازی خاص است که به بندگان برگزیده اعطا می گردد لذا  
برای کسب اذن شفاعت به طور اجمال دو شرط در آیه ی شریفه بیان شده است :
۱- اعطای اذن شفاعت مانند سایر نعمت ها نیست که عطا گیرنده به هر شکل بخواهد آن را مورد استفاده قرار دهد بلکه لازم است تا فرد مورد شفاعت شرایط مورد شفاعت قرار گرفتن را احراز نموده و شخصبت او به تائید پروردگار برسد زیرا ممکن است فردی مومن با انجام عبادات و خیراتی مستحق دریافت پاداش شود ولیکن عملی ناپسند مانع از شفاعتش شده که مستلزم تصفیه توسط خدا باشد ؛ به همین دلیل شفاعت به او نمی رسد لذا " خواست خدا " شرط اصلی در "شفاعت شدن" است.
۲- مورد پسند قرار گرفتن فوق عفو شدن یا پاداش حسنات است زیرا خداوند غفور بوده و با کمترین تضرع و اظهار پشیمانی گناه بنده را می بخشد یا صرف داشتن نیت خیر به بندگانش را پاداش می دهد هر چند عمل خیری انجام نشده باشد اما "پسندیده شدن" یعنی بنده با شوق و رغبت آن چنان خواسته ها و رفتارش را برای کسب رضای خدا خالص نموده است که غیر از رضای او چیزی در دلش نباشد لذا چنین کسی شایستگی کسب امتیاز " شفاعت از دیگران" را دریافت خواهد نمود.
شخص شافع ،خود را صاحب هیچ گونه اختیاری ندانسته و در هر امری تا خدایش فرمان ندهد اقدامی نخواهد کرد پس " شفاعت شوندگان" به دست او نیز توسط خداوند انتخاب و معرفی می شوند بنابراین صرفا " عزت شفاعت کردن " به بندگان مورد رضای خدا خواهد رسید که آن هم قبول کردن برای کسب رضای خداست نه لذت بردن نفس زیرا ممکن است مامور شفاعت از دشمن خودش بشود که با توبه نمودن مورد عفو پروردگار قرار گرفته است . بنابراین بنده ای با چنین صفاتی " مورد پسند" خدا خواهد بود ؛ تامل شود.   

 موفق باشید. پورهادی