بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم
وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ إِلَٰهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَٰهٌ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ 
و اوست که در آسمان ها معبود [واقعی] است و در زمین هم معبود [واقعی] است و او حکیم و داناست. 

قرآن کریم ( سوره زخرف - آیه ۸۴)

 شرح :
ذات انسان خداپرست بوده و نیاز به پرستش را در خود احساس می کند لذا برای یافتن وجودی لایق پرستش به جستجو پرداخته نزدیکترین وجوداتی که در نظرش دارای شرایط پرستیدن باشد را انتخاب نموده و آن را به عنوان " اله" می پذیرد.
به علت پراکندگی انسانها بر روی کره ی خاکی و عدم دسترسی به منابع غنی فرهنگ دینی گروه های کثیری از مردم بر اساس سطح ادراک و مشاهداتی که از محیط زندگی خود داشتند " اله" مورد علاقه ی خویش را انتخاب می کردند.
به علت محدودیت ادراک و عدم درک لزوم پیوستگی ارتباط آسمان و زمین برای تشکیل شدن زنجیره ی حیات زمین و آسمان را دو جهان مستقل از یکدیگر فرض کرده برای هر کدام از آنها " الهه ای" در نظر گرفته و در هنگام احساس نیاز به هر نوع نعمت به " الهه" مرتبط با آن رجوع و آن را مورد پرستش قرار می دادند. پروردگار عالم برای رفع این توهم از اذهان مردم آیه ی شریفه را نازل و توحید را معرفی فرمود.
وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ : و او حکیم و داناست.
واژه ی " حکمت" به مجموعه ی علوم عقلی گفته می شود که نحوه ی صحیح استدلال کردن برای درک روابط علت و معلولی بین پدیده های عالم را بیان کرده ، هم علت پیدایش هم هدف از خلقت هر پدیده با نوع روابط بین آنها را بیان می کند که امروزه به نام علم منطق و فلسفه شناخته می شود.
بنابراین منظور از بیان " حکمت " برای خدا وادار نمودن مردم به تفکر اصولی در برخورد با همه پدیده های موجود در جهان پیرامون خود بوده تا بدین ترتیب موفق به کشف انواع علوم شده آگاهانه به هدایتی پایدار که " صراط مستقیم " باشد نائل گردند.
همچنین برای جلوگیری از توقف ناشی از احساس خستگی و تنهایی از واژه ی " الْعَلِيمُ " استفاده شده است تا همگان توجه داشته باشند که هر لحظه مورد توجه خدای متعال بوده و از قدرت لایزال او برای ادامه راه کمال یاری جویند.
 
 موفق باشید.  پورهادی