بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم
وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَٰكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ ﴿٢٧﴾ وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنْشُرُ رَحْمَتَهُ ۚ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ ﴿٢٨﴾
و اگر خدا روزی را بر بندگانش وسعت دهد، در زمین سرکشی و ستم کنند، ولی آنچه را بخواهد به اندازه نازل می کند؛ یقیناً او به بندگانش آگاه و بیناست. (۲۷)و اوست که باران را پس از اینکه نومید شدند، نازل می کند و رحمتش را می گستراند، و او سرپرست و یار و ستوده است. (۲۸)

قرآن کریم (سوره شوری - آیات ۲۷ و ۲۸)

  شرح :
خدای متعال انسان را نماد تجلی علم و قدرت خویش قرار داد و جایگاه خلیفه ی الهی را مختص او مقرر فرمود. از آنجا که عمر محدود انسان فرصت پرورش کامل استعداد موجود در حضرت آدم را نداشت پروردگار عالم قدرت ایجاد نسل را برای او ایجاد نمود تا به مرور زمان هر نسل فرصتی برای ظهور علم خدا بوده در ادامه ی روند خلقت هدف خداوند تحقق یابد.
با توجه به جنس انسان خاکی و نیاز او به ارتزاق از نعمت های زمینی برای بقا روزی او نیز از منابع موجود در زمین لحاظ گردید که در هر دوره از زندگی با کیفیتی جدید تامین شده تا به امروز که به صورت زندگی تجملی حاصل از اندوختن ثروت و کسب قدرت در اجتماع ظاهر شده است. از دیدگاه قرآن روزی مفهوم گسترده ای دارد که محدود به غذا و لباس نشده بلکه پیشرفت در جمیع جهات زندگی بشر را شامل می گردد.
خداوند با اعطای علم خلقت به صورت اکتشاف و اختراع انسان را بر سایر موجودات مسلط ساخته است تا بتواند از آنها به عنوان ابزاری برای پیشرفت علمی و رسیدن به کمال انسانی استفاده نماید.
این پیشرفت ها در نتیجه فعالیت عموم انسانها حاصل شده که هر فرد به نوعی و به مقداری متناسب با شرایطی که اقتضای هر موضوع باشد متحمل می گردد.از آنجا که قرار است هر فرد به مقداری محدود زحمت این پیشرفت را متحمل شود روزی او نیز متناسب با نیاز وظیفه ی مورد نظر تعیین شده است.
جاذبه و لذت نعمت عامل توجه انسان به نعمت شده باعث رکود در فعالیت های علمی می گردد تا آنجا که ممکن است به تحصیل قدرت و ثروت اکتفا نموده و برای حاصل شدن این مقصود به طغیان و ظلم نیز آلوده گردد لذا پروردگار عالم تنگناهایی در مسیر او قرار می دهد تا توجه افراد را به هدف اصلی جلب نماید.
این تنگناها گاهی آن قدر طولانی می شود که ممکن است انسان به کلی از گشایش ناامید گردد ولیکن چنین لحظه ای اوج تمرکز ذهن در توجه به قدرت مطلق خدا و مناجات با او بوده که سبب شکوفایی استعداد ذاتی خاموش شده است بنابراین شرایط ایجاد شده در واقع برانگیختگی قوای ذاتی برای پذیرفتن وظیفه ی محوله است تا پس از دریافت نعمت ها آنها را در جهت اهداف مورد نظر به کار گیرد. 

  موفق باشید. پورهادی