بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم
رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿١٠٠﴾ فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ ﴿١٠١﴾
پروردگارا! مرا فرزندی که از صالحان باشد عطا کن. (۱۰۰) پس ما او را به پسری بردبار مژده دادیم. (۱۰۱)

قرآن کریم ( سوره صافات - آیات ۱۰۱ و ۱۰۲)

شرح :
عمل دعا نمودن یک روش ارتباطی با پروردگار است که اولین قدم موثر در برآوردن نیازهای معنوی و یافتن راه هدایت بوده و می تواند ارائه دهنده ی ویژگی های دعا کننده باشد که محل بحثی مفصل است و مواردی از آنها اجمالا تقدیم می گردد :
۱-دعا کردن رجوع به درگاه خالق هستی بوده که نیاز را انگیزه ای برای تلاش و حرکت انسان بر اساس توکل بر خدا به سوی کمال قرار داده و آرامش شخص تا وصول به موفقیت را حفظ خواهد نمود.
۲-نوع و کیفیت دعا که می تواند بیانگر شخصیت دعا کننده و ترسیم کننده ی آینده او باشد.
۳- بزرگی خواسته مطرح شده در دعا نشانگر همت بلند درخواست کننده است.
۴- کیفیت خواسته ی شخص بیانگر دقت نظر و شناخت او نسبت به موضوع دعاست.
۵-تعداد افرادی که در دعا مورد پوشش قرار می گیرند نشانه ی وسعت روح و طبع سخاوتمندانه ی دعا کننده است که تا چه اندازه برای مردم اجتماع دلسوزی داشته و خیرخواه دیگران است.
۶-لحن دعا کننده نشانگر ادب او به درگاه خداست.
۷- کیفیت حال دعا کننده ، سطح ادراک به خدا را بیان می کند که درجه ی معرفت اوست.
۸- انتخاب افراد مشمول دعا در مناسبت ها ، نشان دهنده ی میزان تشخیص دعا کننده در شناخت اولویت های اجتماعی دارد.
حضرت ابراهیم (ع) با داشتن قوه ی ادرکه ای شایسته ی پیامبری از خداوند درخواست فرزندی صالح دارد. صرف داشتن فرزند موهبتی نخواهد بود زیرا تمام موجودات زنده تولید نسل کرده و روند زندگی طبیعی خود را ادامه می دهند بنابراین آنچه شایستگی دعا نمودن به درگاه خدا را دارد "صالح بودن فرزند" است که فضیلت انسانی محسوب گردیده و مورد اجابت خداوند قرار می گیرد.
اعطا شدن پسر تشویقی برای جلب نظر مردم در کیفیت اجابت است زیرا در قدیم فرزند پسر بازویی توانا و پشتوانه ی پدر محسوب می شد وگرنه خداوند تعیین کننده ی محل برکت است چه پسر باشد و چه دختر همچنان که عیسی (ع) از حضرت مریم و نسل پیامبر اسلام از وجود مبارک حضرت زهرا (س) تکثیر یافت.

 موفق باشید.  پورهادی