بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ نُؤْمِنَ بِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَلَا بِالَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ ۗ وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلَا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ ﴿٣١﴾
و کافران گفتند: ما به این قرآن و کتاب هایی که پیش از آن بوده است، هرگز ایمان نمی آوریم. و اگر ستمکاران را زمانی که در پیشگاه پروردگارشان  بازداشت شده اند، ببینی در حالی که هر کدام گناه و بدبختی خود را بر عهده دیگری می اندازد  مستضعفان به مستکبران می گویند: اگر شما سر راه ما نبودید یقیناً ما مؤمن بودیم. (۳۱)

قرآن کریم( سوره سبا - آیه ۳۱)

شرح :
لحن گفتار کفار بیان کننده ی علت کفر آن هاست که مختصرا مورد بررسی قرار می دهیم :
۱- کفار هیچ سوالی مطرح نکرده و برای اثبات دین دلیلی درخواست نکرده اند.
۲- نه تنها دین اسلام را منکر شده اند بلکه کتب آسمانی مربوطه به سایر ادیان را نیز نپذیرفته اند.
۳- ایشان هیچ ایرادی به عنوان دلیل در رد و انکار دین ارائه نداده اند یعنی قائل به تحقیق نبوده و حاضر به مواجه شدن با حقیقت نیستند.
۴- انکار دین را محدود به زمان حال نکرده بلکه احتمال پذیرفته شدن در آینده را نیز رد کرده اند.
این برخورد منکران نشان دهنده ی غرق شدن در لذات دنیاست که هر گونه راه هدایتی را بر روی خود بسته اند ؛ مسلما این گونه افراد به بن بست فکری برخورد کرده و از درک حقیقت محروم می مانند در نتیجه عمر را به غفلت می گذارند تا روز قیامت که ظهور قدرت مطلق خداوند همه بن بست ها گشوده و حقیقت غیر قابل انکار در عالم آشکار می گردد.
در این مرحله منکران باز هم به طغیان خود اعتراف نکرده و دیگران را عامل کفر خود می دانند ؛ علت این رفتار عادت به انکار است که در تمام وجود ایشان رسوخ کرده به طوری که استعداد درک حقیقت در آنها خاموش شده است. 

  موفق باشید.  پورهادی