بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم
وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقًا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٢٠﴾ وَمَا كَانَ لَهُ عَلَيْهِمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يُؤْمِنُ بِالْآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِي شَكٍّ ۗ وَرَبُّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ ﴿٢١﴾
و همانا ابلیس، پندارش را درباره آنان تحقق یافت که همه جز گروهی از مؤمنان از او پیروی کردند. (۲۰) و ابلیس را بر آنان هیچ تسلطی نبود مگر اینکه می خواستیم کسانی را که به آخرت ایمان دارند از آنان که درباره آن در تردیدند مشخص کنیم؛ و پروردگارت بر هر چیزی نگهبان است. (۲۱)

قرآن کریم ( سوره سبا - آیات ۲۰ و ۲۱)

شرح :
رشد و پیشرفت انسان بر مبنی روش آزمون و خطا بنا شده است و میزان پیشرفت او به کیفیت درک حقیقت دارد که تحت تاثیر عواملی تغییر می کند. در این آیات شریفه ابلیس به عنوان ایجاد کننده خطا و یاد آخرت به عنوان آشکار کننده ی حقیقت معرفی شده است که قابل تحقیق می باشد : 
الف) ابلیس به عنوان یک نیروی منحرف کننده ی انسان به طور دائم در حال تلاش برای متوقف ساختن اوست و در هر موضوعی از ابزارهای خاص آن استفاده می کند که بسیار موثر و بازدارنده است. برخی از این عوامل بازدارنده که در زندگی ما معمول است به طور خلاصه تقدیم می گردد :
۱- در هر امری از امور دنیا جاذبه ای وجود دارد که انگیزه ی اولیه تلاش انسان برای وصول آن است ولیکن حد مفید برای هر کدام را بایستی شناخت تا جلو انحراف و هدر رفتن گرفته شود که این مهم مستلزم کنترل علاقه ها و قناعت به حد ضرروت است.
۲- ذات انسان در طلب حقایق بوده و به طور فطری آن را می پذیرد ولیکن عاملی به نام وسواس که ناشی از طمع ورزی ، نشناختن ملاک و معیار حقایق ، القائات اطرافیان مغرض یا بی اطلاع باعث ایجاد تردید شده و پذیرفتن حقیقت را به تاخیر می اندازد تا آنجا که حتی ممکن است شخص آن را انکار نموده محرومیت در انواع اشکال و موضوعات مختلف را متحمل گردد.
۳- ترس و تنبلی در انواعش عامل دیگری در عدم درک حقایق و به کار بستن آنهاست که باعث از دست رفتن فرصت و گرفتار شدن در دام شیاطین می گردد.

ب) خداوند خود را نگهبان خوانده و راه نجات از همه ی انحرافات را توجه و ایمان آوردن به آخرت می داند زیرا :
۱- کسی که به آخرت می اندیشد در هیچ موضوعی غرق نشده دچار غفلت نمی شود بنابراین می تواند با هوشیاری ابعاد مختلف هر موضوعی را بررسی نموده ، حد و مرز استفاده مفید آن را شناسایی نماید و بدین ترتیب از هدر رفتن عمر که اولین و بزرگترین سرمایه است جلوگیری کند.
۲- توجه به آخرت علاقه ها را کنترل نموده و جذب جلوه های دنیا نشده قادر به مدیریت رفتار خود در صحنه بوده از فریب خوردن محفوظ می ماند.
۳- یاد آخرت به فکر انسان وسعت داده خدا را مافوق هر قدرتی می بیند بنابراین در مقابل حوادث و تنگناها دچار ترس نگرانی نمی شود در نتیجه طعمه ی شکارچیان  و سیاست بازان فرصت طلب نخواهد شد.
۴- اعتقاد به قیامت پناه بردن به خدا و اتصال دائم به منبع هستی بخش را به دنبال داشته که برخورداری از الهامات هدایت کننده و پشتیبانی لایزال الهی را نتیجه می دهد بنابراین چنین کسی هیچ گاه شکست خورده و درمانده نخواهد شد. افرادی که دارای چنین ویژگی هایی هستند " مومن " خوانده شده که خداوند نگهبانی از ایشان را به عهده گرفته است.

  موفق باشید.  پورهادی