بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحيم
يَا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا أَصَابَكَ ۖ إِنَّ ذَٰلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ 
پسرکم! نماز را برپا دار و مردم را به کار پسندیده وادار و از کار زشت بازدار و بر آنچه به تو می رسد شکیبایی کن، که اینها از اموری است که ملازمت بر آن از واجبات است. 

قرآن کریم( سوره لقمان - آیه ۱۷)

 شرح :
رسیدن به کمال برای انسان حیات وعین زندگانی است و محروم ماندن از درک کمالات مرگ حقیقی محسوب می گردد که انسانیت را نابود می سازد.در این مسیر موانع و مشکلاتی وجود دارد که عبور از هر کدام یک مرحله محسوب می شود و موفقیتی برای طالب است که احساس شعف همراه با توانایی خاصی را در جهت بهتر زیستن ایجاد می کند.
عزم یا اراده نیرویی است که جوهر انسان را به حرکت در می آورد. این اراده بایستی قدرت لازم را داشته باشد تا بتواند حرکت به وجود آمده را تداوم بخشیده ، پایداری لازم را برای عبور از موانع کوچک و بزرگ در طول مدت عمر  ایجاد نماید.
آنچه به اراده  قدرت تحمل فشار ناشی از مشکلات می دهد میزان اعتقاد به صحت راه انتخاب شده و روش عملکرد است که تحت عنوان "مراتب معرفت" یا" درجات ایمان" شناخته شده است.
این درجات ایمان که از شناخت هدف سرچشمه می گیرد در نتیجه ی شناخت به خالق هدف است که عوامل تامین کننده ی نیازهای ذاتی انسان است و به صورت استعداد در وجود او نهفته داشته است.
شناخت پیدا کردن به خالق باعث درک اهمیت مواهب در نظر گرفته شده برای او می گردد که انگیزش لازم برای برانگیختن اراده ای پایدار با محتوای اعتقادی غنی را سبب می شود که در طلب کمال انسانی ایمان شخص را به درجات عالیه می رساند. تمام این انگیزش و تحولات تا رسیدن به مقصد توسط عملی عبادی به نام نماز ایجاد می گردد.
نماز ترکیبی از سخنانی دارای مفاهیم قدسی در عالی ترین مراتب از معناست که ضمن قداست بخشی به روح انسان جاذبه ای پر قدرت در وجود مومن ایجاد می نماید که قادر به عبور از هر مانعی بر سر راه بوده و تا وصول به معبود تداوم خواهد یافت.
به همین دلیل جناب لقمان پس از پرهیز دادن فرزند از شرک ، نماز را سفارش فرمود تا بتواند خود و پیروانش از زشتی ها و کارهای ناپسند که آفت راه و متوقف کننده هستند باز داشته و به انجام اعمال نیک بگمارد لذا تداوم بر انجام نماز تحت هر شرایط بر مومنین واجب گردید.

  موفق باشید.  پورهادی