بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحيم
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاءً وَذِكْرًا لِلْمُتَّقِينَ ﴿٤٨﴾ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَهُمْ مِنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ ﴿٤٩﴾ وَهَٰذَا ذِكْرٌ مُبَارَكٌ أَنْزَلْنَاهُ ۚ أَفَأَنْتُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ ﴿٥٠﴾
یقیناً به موسی و هارون جداکننده و نور و مایه یادآوری برای پرهیزکاران  عطا کردیم. (۴۸) همانان که در پنهانی از پروردگارشان می ترسند و از قیامت هم بیمناکند. (۴۹) و این [قرآنی] که آن را نازل کرده ایم، ذکر و پندی پرمنفعت است؛ آیا باز هم شما منکر آن هستید؟ (۵۰)

قرآن کریم ( سوره انبیاء - آیات ۴۸- ۴۹- ۵۰)

شرح :
آنچه به طور کلی می توان از این آیات شریفه استنباط نمود بدین صورت است که خداوند برای تربیت انسان در همه ی اعصار هدایت کنندگانی فرستاده و دستورالعمل چگونه زیستن را به صورت آیاتی روشن و در کتابی مقدس ارائه نموده است.
به لحاظ اینکه دستورات و آیات ابلاغ شده از جانب خالق انسان است که بر همه ی صفات پنهان و آشکار او آگاه است و بر هر عاقلی صحت آنها مسلم خواهد بود بنابراین می توان گفت که کتاب آسمانی در هر دینی ارائه دهنده ی بهترین روش های تربیت بشریت در زمان خود است به همین دلیل در همه ی ادیان به پذیرفتن آیات کتب آسمانی دعوت به عمل آمده است.
  هر کدام از این آیات نکاتی چند از خصوصیات دین خدا را به صورت تفصیلی بیان می دارد که می تواند عنوان بحث مفصلی قرار گرفته توسط اندیشمندان علوم انسانی برای تربیت افراد در رفتار فردی و اجتماعی مورد بهره برداری قرار گیرد ولیکن در این مختصر چند نکته به صورت خلاصه تقدیم می گردد :

عالم موجود حاوی موضوعات بی شماری است که بررسی هرکدام از آنها مستلزم آموختن علوم مربوطه به آن می باشد. همه ی این موضوعات در اختیار انسان قرار داده شده تا آنها را در جهت کسب کمالات انسانی به کار گرفته و خود و همنوعان را به سرمنزل مقصود برساند ولیکن لذت ها و جاذبه های دنیا عامل انحراف انسان از مسیر کمال قرار گرفته و جامعه ی بشری را به دو دسته کلی تقسیم نموده است.
این دو دسته به صورت مخلوط در هر شهر و دیاری زندگی می کنند اما دارای دو نوع تفکر متضاد هستند که به نام حق و باطل مطرح می باشند و تفکیک آنها از روی رفتار توسط علائمی انجام می شود که علم تشخیص آن در قرآن تحت عنوان " فرقان" بیان شده است.
 دنیایی که در شب داریم همان است که در روز داشتیم ؛ با این تفاوت که شب نوری که بتوانیم پیرامون خود را ببینیم وجود ندارد. آنچه تعیین کننده ی میزان شناخت راه هدایت و توانایی هر فرد  در بهرمندی از نعمت هاست و بینش و قدرت تعقل هر فرد است که قرآن آن را " نور" می خواند. این نور که نیروی تشخیص دهنده می باشد ، صرفا توسط خالق هستی و براساس میزان تقوای هر فرد به او عطا می گردد.

 امورات مختلف زندگی عامل اشتغال فکر بوده و بعضا باعث غفلت از اصول و موضوعات اساسی می گردد. انجام عبادات مختلف از جمله قرائت قرآن عامل ارتباط با خداست که برطرف کننده ی این غفلت بوده و به آن "وَذِكْرًا" گفته شده است.
 همه ی این مباحث و دستورات هدایت ، زمانی مفید خواهد بود که مخاطبین حاضر به پذیرفتن شرایط و تحمل سختیهای لازمه ی آن باشند. به مجموعه ی این دستورات و حالات عملی آن " تقوا" و به عمل کنندگان به این دستورات " اهل تقوا"یا متقین گفته می شود.
این افراد نه تنها در رفتار روزمره در بین مردم عمل کننده به دستورات خدا هستند بلکه در پنهانی نیز همانند حالت آشکار خدا ترس و رعایت کننده موازین الهی هستند.
در آخرین آیه خداوند تاکید می فرماید که " قرآن " نیز همانند کتب ادیان سابق ، دارای آیات روشنی بخش الهی بوده که همان روشنگری و توانایی تربیت و نجات انسانها را در خود دارد و آنها را به جایگاهی رفیع می رساند به همین دلیل از عبارت" مُبَارَكٌ أَنْزَلْنَاهُ " به معنی فرود آورده شده از جایگاهی رفیع و با برکت"، استفاده شده که جای تامل دارد.

موفق باشید. پورهادی