بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحيم
لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا ۚ فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ
اگر در آسمان و زمین معبودانی جز خدا بود بی تردید آن دو تباه می شد؛ پس منزّه است خدای صاحب عرش از آنچه وصف می کنند. 
قرآن کریم( سوره انبیاء - آیه ۲۲)

شرح :
خداوند متعال در این آیه ی شریفه دلائلی عقلانی بر مبنای استدلال فلسفی برای اثبات وحدانیت خود ارائه می دهد که مختصرا ببان می گردد :
۱- بیش از یکی بودن خالق مستلزم وجود تفاوت بین آنهاست زیرا اگر دو موجود از هر جهت کاملا مشابه باشند دیگر نمی توان گفت که دو تا هستند پس لازمه و دو تا بودن ، وجود عوامل مختلف موثر در موجودیت آنهاست.
۲- وجود این عوامل مختلف ، خواسته های مختلفی را اقتضا می کند که باعث اختلاف در عملکرد دو خالق می شود و آثار مختلفی از خود به جا خواهند گذاشت.
۳- هر اثر که یک خلقت محسوب می شود ، نیازمند به دامنه ی حرکت و مطالبات خاص است که متضمن بقا و سوق دهنده ی او به سمت کمال است و اختلاف در دامنه ی حرکت و روش تامین نیازها ، بین مخلوقات ایجاد اختلال و تزاحم نموده و زمینه ساز نزاع بین دو خالق می گردد و نهایتا به این نتیجه می رسند که برای داشتن حرکت آزاد و دریافت کمالات لازمه ی خویش مجبور به حذف دیگری خواهند بود ؛ پس خالقین نمی توانند در خلقت خود به نتیجه ی مطلوب واصل گردنند و نزاع پیش می آید.
۴- اگر جنس این معبودان از نوع فنا شدن نباشد ، که عامل نزاع دایمی بوده و توقف در حرکت را منجر می شود که همان سکون بوده  و به نوعی اضمحلال خواهد بود.
اما اگر این معبودان قابلیت فنا داشته باشند دیگر شایستگی خالقیت و ابدی بودن را ندارند و در این تنازع حاصل از اختلافات ذاتی از بین خواهند رفت. پس نتیجه می گیریم که لازمه ی حفظ حرکت به سمت کمال برای مخلوقات عالم ، وجود خالق واحد و در نتیجه ، نظم واحد در همه ی ابعاد خلقت است تا از تنازع و اضمحلال در برنامه ریزی و مدیریت عالم خلقت جلوگیری به عمل آید پس ایجاد نظم واحد فقط از معبود و خالق واحد امکان پذیر است.

  موفق باشید. پورهادی