بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم
مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ 
پیش از آنان هیچ شهری که آن را نابود کردیم ایمان نیاوردند؛ پس آیا اینان ایمان می آورند؟!

قرآن کریم ( سوره انبیاء - آیه ۶)

شرح :
خلقت انسان برای تجلی استعدادهایی خاص است تا در جایگاهی رفیع قرار گیرد. این استعدادها که به صورت قوای نهفته در درون انسان هستند ، تحت تاثیر دو عامل به حرکت درآمده و فعالیت او به نتیجه ی مطلوب واصل می گردد :
۱- بایستی فرد دارای عملکردی صحیح شامل دوری از فساد و منبطق بر اصول عقلی باشد که هر دو حالت در نتیجه ی ایمان آوردن به دین خدا صورت می پذیرد زیرا دین نیست مگر مجموعه ای تدوین یافته از دستورات الهی که شامل اصول صحیح زندگی کردن در جهت رشد و پرورش انسان می باشد.
۲- پشتیبانی نیروی لایزال الهی که ایجاد کننده ی حیات حقیقی و رشد دهنده ی قوای آن است. مسلما این پشتیبانی زمانی اعمال می شود که شخص به خدا ایمان آورده در راستای دستورات او حرکت نماید.
وقتی قومی از دعوت حق سرپیچی می کنند  یعنی از مسیر حیات حقیقی که برای انسان قرار داده شده است خارج شده به سمت نابودی می روند. این افراد توانایی ادامه ی حیات را از دست داده یا در برخورد با حوادث ویرانگر طبیعی به طور دفعی از بین می روند که آن را بلا می نامند و یا به صورت تدریجی در پیچ و خم های زندگی که آن را به نام مشکلات می شناسیم مضمحل و محو می گردند.
پس ملاحظه می شود که عامل نابودی اقوام در دوره های قبل طغیان ایشان در برابر خدا و نپذیرفتن راه هدایت بوده است وگرنه خالق هستی انسان را برای تجلی دادن صفاتش در وجود او خلق نموده تا لایق دریافت عنوان خلیفه الهی گردد. به همین دلیل آیه ی شریفه تهدید به نابودی را در نتیجه ی ایمان نیاوردن عنوان نموده است.

موفق باشید.  پورهادی