بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحيم
إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي 
همانا! من خدایم که جز من معبودی نیست، پس مرا بپرست و نماز را برای یاد من برپا دار. 

قرآن کریم ( سوره طه - آیه ۱۴)

  شرح :
 واژه ی إِنَّ با معانی مختلف از قبیل به راستی یا به درستی یا همانا ، معنی شده است که در مجموع بیان کننده ی تاکید است نه فقط به نشانه ی مهم بودن بلکه برای معرفی حقیقتی که به عنوان قانون در تشکیلات خلقت به کار گرفته شده و نباید از آن غفلت ورزید تا چه برسد به تخلف از آن.

وقتی که خداوند تاکید إِنَّنِي را برای معرفی خود به کار می برد یعنی " ای بندگان هشیار باشید که این حرف آخر است" و در واقع می توان گفت که خداوند دارد اتمام حجت می نماید و پس از این تهدید خواهد بود.
فَاعْبُدْنِي : مرا عبادت کنید.
در ادامه ی آیه ی شریفه می فرماید فَاعْبُدْنِي ، حال باید ببینیم در حالی که خداوند از عبادت شدن بی نیاز است چرا بندگان را به عبادت سفارش نموده و این چنین محکم بر آن تاکید دارد ، اولا عبادت کردن و مناجات با معبود برای انسان یک نیاز ذاتی بوده که بدین طریق به مبدا هستی وصل شده و حیات حقیقی در او جریان پیدا می کند حتی کسانی که به بت پرستی گرایش پیدا کرده اند در واقع از مسیری اشتباه به سوی خدا حرکت می کنند که از یک طرف در جستجوی خدا کسب حیات می کنند و از طرف دیگر به علت مسیر اشتباه رفتن از معبود خود دور می شوند به همین دلیل اینان با وجود داشتن رقت و عواطف انسانی  در رسیدن به کمال سرگردان و ناکام می مانند. لذا مادامی که به وجود معبود حقیقی آگاه نشده باشند به آنها گمراه گفته می شود اما پس از آگاهی یافتن به معبود و ندانستن روش صحیح عبادت مشرک و در صورت درک وجود پیامبر یا امام هدایت ، با اصرار ورزیدن بر شرک ، کافر خواهند بود.
ثانیا عبادت راهی برای مهار سرکشی های نفس طغیانگر بوده که آن را به پذیرفتن تربیت بر اصول علمی وادار می نماید آن هم قوانینی که حقیقی هستند و از طرف خالق عالم وضع شده است.بنابراین در صحت این امر و ضرورت اجرای آن هیچ گونه تردیدی نیست. 

در بخش پایانی آیه بحث اقامه ی نماز مطرح می شود و نماز که به عنوان یک عبادت واجب برای انسان مقرر شده مرکب از کلمات و حرکاتی است که روح و جسم را تحت تاثیر مفاهیمی حقیقی قرار داده و هر دو را پذیرای حقیقت و تابع اصولی برای صحیح زندگی کردن می نماید تا به سعادت اخروی ختم گردد و نماز را وسیله ای برای یادآوری حق تعالی بیان می فرماید یعنی توجه مخاطب را به شرایط نماز جلب می نماید.

نمازی که از روی غفلت و به دور از اطاعت از خدا در موضوعات مختلف زندگی باشد و موجب پرهیز از ارتکاب به گناه و حرام نشده باشد . عبادت محسوب نم یشود بلکه زمانی این نماز عبادت خواهد بود که وجود خدا را به بنده یادآوری نموده خود را در محضر او پاسخگو ببیند.
این نماز " بازدارنده از فساد در تمام ابعاد زندگی خواهد بود" که در این آیه ی شریفه مورد تاکید قرار گرفته و پس از پذیرفتن وجود خدا به عنوان یک وظیفه برای او تعیین شده است. وظیفه ای که تحت هیچ شرایطی از او ساقط نمی شود.

موفق باشید. پورهادی