بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحيم
مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ ﴿٢﴾ إِلَّا تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ ﴿٣﴾
ما قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به مشقت و زحمت افتی؛ (۲) مگر برای کسی که می ترسد، زمینه توجه و یادآوری باشد. (۳)

قرآن کریم( سوره طه - آیات ۲ و ۳)

شرح :
عموم انسان ها طالب هدایتند و هر کدام مسیر هدایت را با کیفیتی خاص طی می کنند. حرکت انسان به سوی کمال را می توان به گروهای کوهنوردی تشبیه نمود که از مسیرهای متفاوت به سمت قله ی سعادت درحرکتند ولیکن هیچ کدام از آنها قبلا این مسیر را طی نکرده و بدون راهنما در کوره راهها سرگردان هستند.
خداوند انسانی را به عنوان پیامبر انتخاب و تربیت نمود تا راهنمایی برای عموم مردم باشد. بنابراین پیامبر خدا در قله ی سعادت قرار گرفته و راههای هدایت را به دیگران نشان می دهد.
در چنین حالتی ایجاب می نماید مردمی که طالب نجات هستند به این هدایت کننده مراجعه نموده و درخواست کمک و راهنمایی داشته باشند اما در تاریخ زندگی پیامبران الهی مشاهده می شود که حضرات از روی دلسوزی به دنبال مردم رفته و چه رنجها که برای هدایت و نجات ایشان متحمل گردیده اند. تا جائی که نه تنها عمر و سرمایه ی مادی بلکه جان شریف خود را در این راه فدا می نمودند.
آیه ی شریفه به این موضوع اشاره نموده و برای پیامبر حدود وظایف را تعیین می نماید تا از هدر رفتن زحمات ایشان جلوگیری نماید. زیرا بسیاری از افراد جذب جلوه های عالم دنیا گردیده ، از درک سعادت بازمانده اند و آن چنان در این جلوه ها غرق شده اند که دیگر قابلیت هدایت در آنها مشاهده نمی شود.
لذا خداوند با تاکید می فرماید " إِلَّا تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ: مگر برای کسی که می ترسد"  یعنی  ای پیامبر تلاش و زحمات خود را برای افراد مستعد صرف کن که فطرتی بیدار داشته و پذیرای هدایت هستند.

موفق باشید. پورهادی