بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحيم
فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ ۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا ﴿٤٩﴾ وَوَهَبْنَا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا ﴿٥٠﴾
پس هنگامی که از آنان و آنچه جز خدا می پرستیدند، کناره گرفت، اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم و هر یک را پیامبر قرار دادیم. (۴۹) و به آنان از رحمت خود بخشیدیم، و برای آنان نامی نیک و ستایشی والامرتبه قرار دادیم. (۵۰)

قرآن کریم( سوره مریم - آیات  ۴۹ و ۵۰)

 شرح :
در این آیات شریفه خداوند هدایایی را به حضرت ابراهیم عطا نموده ولیکن آن را در نتیجه ی کناره گیری از مردم منحرف و عقاید انحرافی آنان ذکر نموده است.
با توجه به اینکه از شرایط پیامبری زندگی عادی در میان مردم و ارتباط با آنهاست ، این کناره گیری برای دریافت هدایای پروردگار جای تامل دارد.
در بررسی تاریخچه ی زندگی این پیغمبر الهی مشاهده می کنیم که اعطای فرزند پس از سال ها تبلیغ دین خدا و مبارزه با فرهنگ شرک همراه با تحمل تهدیدات آنها تا مرحله اتمام حجت بر مردم انجام شده است تا آنجا که قصد سوزاندن پیامبر را نموده و دست آخر پس از ناامید شدن از شکست دادن او به منطقه ای دور دست تبعیدش کردند.
پس می توان نتیجه گرفت عطای پروردگار پاداشی در قبال مجاهدت های حضرتش بوده و منظور از کناره گیری از مردم تحمل رنج تبعید و محرومیت از محبت ارحام بوده است. معمولا آنچه در مجازات تبعید مد نظر حاکمیت است عبارتند از :
۱- محرومیت از انواع خدمات اجتماعی که توسط مردم ، مخصوصا خویشاوندن و آشنایان در وطن صورت می گیرد.
۲- محرومیت از بهره های عاطفی که در نتیجه ی ارتباط عاطفی با ارحام و سایر دوستان حاصل می گردد.
۳- از دست دادن شرایط پیشرفت اقتصادی که نتیجه ی شناخت شخص نسبت به شرایط محیط زندگی بوده و پس از سالها تلاش این تجربه حاصل می گردد.
۴- شهرت اجتماعی که که ضمن داشتن لذت معنوی ، متضمن مزایایی برای فرد مشهور بوده و در تبعید از آن مزایا محروم خواهد بود.

خداوند متعال بدین ترتیب برای حضرت ابراهیم همه ی نعمت ها و مزایای از دست رفته را با عطای خویش جبران نمود :
۱- تولد متعدد فرزندان ذکور که در آن زمان پشتوانه ی اجرایی برای پدر و ارکان اقتصادی خانواده محسوب می گردید.
۲- مبعوث نمودن همه ی فرزندان به مرتبه ی پیامبری که هم مزیتی معنوی برای تامین نیاز عاطفی حضرت بود و هم عامل ایجاد شهرت و استحکام موقعیت اجتماعی حضرت ابراهیم (ع) محسوب می شد.
۳- علی رغم تلاش مشرکین در محو آثار وجودی پیامبر خدا پروردگار عالم با بلند نمودن نام نیک پیغمبرش این نقیصه را جبران بلکه افتخار والگوی آیندگان قرار داد.

موفق باشید. پورهادی