بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحيم
كُلًّا نُمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَهَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّكَ ۚ وَمَا كَانَ عَطَاءُ رَبِّكَ مَحْظُورًا 
هر یک از دو گروه دنیا طلب و آخرت خواه را از عطای پروردگارت یاری دهیم، وعطای پروردگارت ممنوع شدنی نیست.

قرآن کریم( سوره اسرا - آیه ۲۰)

 شرح :
در این آیه برای عطا شدن نعمت از واژه ی "رَبِّكَ ۚبه معنای پروردگار شما ( پرورش دهنده ی شما) استفاده شده است یعنی آنچه در دنیا مشاهده می کنید ابزار و عواملی هستند که قرار است در جهت تربیت شما یا همان پرورش قوای عقلی شما به کار گرفته شوند.
این اشاره ی قرآن به ما می فهماند که نعمت های موجود همراه با فرصت زندگی در دنیا برای لذت بردن نیست بنابراین در بهرمندی از آنها به دنبال درک هدف خلق نمودن آن نعمت در راستای وظایف انسانی خود باشید و کسی که به این مرحله از ادراک برسد دیگر نسبت به جاذبه های دنیا اظهار شوق نکرده و برای حصول آنها نه حرص می ورزد و نه به خاطر از دست دادن بعضی از آنها به خود غم و اندوه راه می دهد بلکه در برخورد با هر نعمت مانند استادکاری ماهر ، به چشم ابزار به آن نگاه کرده با توجه به نوع نیاز مادی و معنوی آن را انتخاب و یا از آن چشم پوشی خواهد کرد.
این چنین کسی ضمن ایمان داشتن به علم بیکران خالق نعمت به صحت روش او در پرورش خود نیز ایمان دارد لذا در به کار گرفتن هر نعمت اعم از توانائی های جسمی و استعدادهای عقلی و سایر عوامل بیرونی دستورالعمل پرورش دهنده ی خود را ملاک عمل قرار داده طبق دستور او رفتار خواهد کرد زیرا با تمام وجود اطمینان دارد که این مربی تمام نیازهای مادی و معنوی او  را مد نظر داشته میزان بهره او از هر نعمت را متناسب با نیازش تعیین نموده و با موفقیت ، وجودش را برای رسیدن به عالی ترین مرتبه ی ممکن تربیت خواهد نمود.
به همین دلیل در این آیه ی شریفه پس از هشدار از محدود شدن به نعمت دنیا و تشویقات بیان شده در کسب فضائل برای زندگی اخروی به انسان وعده ی عطا شدن هر دو را مژده داده تا انسان را در انتخاب هر دو آزاد گذاشته باشد و بدین ترتیب بر او اتمام حجت شده در محاکمه ی روز قیامت هیچ عذر و بهانه ای پذیرفته نخواهد شد.

موفق باشید. پورهادی