بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحيم
وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ ۙ لَا يَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ يَمُوتُ ۚ بَلَىٰ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٣٨﴾ لِيُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي يَخْتَلِفُونَ فِيهِ وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ كَانُوا كَاذِبِينَ ﴿٣٩﴾
با سخت ترین سوگندهایشان به خدا سوگند یاد کردند که خدا کسانی را که می میرند، برنمی انگیزد! آری، این وعده ی حقّی برعهده ی اوست، ولی بیشتر مردم نمی‌دانند. (۳۸) تا حقایقی را که در آن اختلاف می‌کنند، برای آنان روشن سازد. و تا کافران بدانند که همواره دروغ می گفتند. (۳۹)

قرآن کریم( سوره نحل - آیات ۳۸ و ۳۹)

  شرح :
افرادی که علی رغم مشاهده ی حقایق و ثابت بودن صحت دعوت پیامبران آن را انکار می کردند ،وبرای فریب دادن مردم از سوگند استفاده می کردند زیرا :
۱- سوگند در همه ی ادیان و فرهنگ ها مقدس بوده و عموم مردم آن را دلیل بر صحت ادعا می دانند.
۲- مردم نا آگاه ، ضعیف الایمان و زودباور بوده و در مقابل اصرار و سرسختی نشان دادن بر ادعا مقاومتی ندارند.
اما خداوند متعال خلقت را بر اساس حکمت بر پا نموده است و آنرا تجلی گاه صفات و اسماء خویش قرار داده و اجرای آن را وعده فرمود بنابراین متجلی بودن خلقت که منشا آن علم و قدرت مطلق خداست ایجاب می نماید که اجرای این وعده ی الهی حتمی باشد.