بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحيم
لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ ۖ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا يَسْتَجِيبُونَ لَهُمْ بِشَيْءٍ إِلَّا كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاءِ لِيَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهِ ۚ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ 
دعوت حق فقط ویژه خداست. و کسانی را که به جای خدا می خوانند، چیزی برای آنان برآورده نمی کنند مگر مانند کسی که دو دستش را به سوی آبی می گشاید تا آب به دهانش برسد و حال آنکه هرگز نخواهد رسید، و دعا و درخواست کافران  جز در گمراهی و تباهی نیست.

قرآن کریم (سوره رعد - آیه ۱۴)

شرح :
پیام آیه ی شریفه را به چند بخش می توان تقسیم نمود :
الف) لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ ۖ:دعوت حق فقط ویژه خداست.
کسی می تواند از صحت موضوع اطلاعاتی بدون اشتباه ارائه دهد که از همه به آن موضوع نزدیکتر بوده و بر آن اشراف کامل داشته باشد ؛ چنین کسی چون آن را مستقیما می بیند ، گزارشی صحیح و بدون خطا از ویژگی های آن ارائه خواهد داد. چون خداوند خالق همه چیز در عالم است ، اطلاعات کامل و صحیحی از ماهیت هر چیزی ارائه می دهد که عینا همان است و غیر از آن نیست. این چنین شناختی دقیق را " حق" گویند که از کسی غیر از خدا قابل بیان نیست.
بنابراین فقط خدا می تواند به" حق " که به معنای "صحت محض" باشد دعوت نماید که منظور از" صحت محض" همان راه صحیحی هست که به خدا ختم شده و کمال مطلوب همه ی مخلوقات است.

ب) كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاءِ : دست گشودن به سوی آب
این جمله اشاره به نیاز ذاتی انسان به هدایت است ؛ بعنی رشد دادن کلیه ی قوای ادراکی اوست که به صورت استعداد در ذات او نهاده شده و با دستورات تربیتی خدا که خالق اوست صورت خواهد گرفت و هیچ کس غیر از خدا قادر به هدایت انسان نیست زیرا هر کس دیگری ، خود مخلوقی سرگردان و در پی کمال است.

ج) وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ : و دعا و درخواست کافران  جز در گمراهی و تباهی نیست.
واژه ی " گمراه" برای کسی به کار گرفته می شود که بذاته خدا را به عنوان خالق برای پرستش و هدایت قبول دارد ولیکن راه صحیح ارتباط برقرار کردن و رسیدن به خدا را نشاخته و در راههای انحرافی سرگردان می گردد ؛ به چنین کسی" گمراه"، یعنی" راه گم کرده" ، گفته می شود.
به همین دلیل پیامبر اسلام برای جلوگیری از گمراهی امت و درک صحیح از " قرآن" داشتن راهنمایی به نام امام را ضرورت دانسته و در حدیث ثقلین " عترت خود" را که امیر المومنین و جانشینان او باشد به عنوان یک ضرورت بیان فرمودند.
لذا این پیام را می توان از آیه ی شریفه نتیجه گیری نمود که فقط خداوند که خالق عالم است از صحت محض که صراط مستقیم یعنی راه راست وصول به آن باشد  اطلاع دارد و آن هم در اطاعت از پیامبر و جانشین او حاصل خواهد شد که بر اساس کلام خدا در کتاب قرآن صورت می گیرد و بقیه ی راهها انحرافی بوده نتیجه ای جز ناکامی نخواهد داشت.

موفق باشید. پورهادی