بنام خداوند بخشنده مهربان

مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَىٰ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ ﴿١١٣﴾ وَمَا كَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَنْ مَوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ ۚ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَأَوَّاهٌ حَلِيمٌ ﴿١١٤﴾
پیامبر و اهل ایمان را سزاوار نیست که برای مشرکان پس از آنکه روشن شد که آنان اهل دوزخند، درخواست آمرزش کنند، هر چند از خویشان باشند. (۱۱۳) و آمرزش خواهی ابراهیم برای پدرش جز به سبب وعده ای که به او داده بود، نبود ، چون برای او روشن شد که وی دشمن خداست از او بیزاری جست؛ یقیناً ابراهیم بسیار مهربان و بردبار بود. (۱۱۴)

قرآن کریم (سوره توبه - آیات ۱۱۳ و ۱۱۴)

  شرح :
از مقدس ترین و مهم ترین ساختارها در دین اسلام بنیان خانواده و حفظ ارتباط با خویشاوندان است تا ضمن تامین نیاز عاطفی اعضای قوم از متفرق شدن و سرگردانی افراد جلوگیری شود زیرا پراکندگی زمینه ساز ضعف روحی فرد و تزلزل در جایگاه اجتماعی او شده  در برابر دشمنان داخل و خارج آسیب پذیر می گردد. اما از نظر خداوند که خالق آدم و آگاه به خصوصیات اوست آنچه که بایستی محور و عامل این اتحاد قرار گیرد اعتقاد به وحدانیت پروردگار و روز قیامت است.
به این دلیل که چنین اعتقادی باعث خشوع دل ها شده هر گونه سرکشی و طغیان را کنترل می نماید در نتیجه همه  مردم نسبت به یکدیگر احساس وظیفه کرده و با رافت و گذشت در مسائل زندگی همراهی خواهند نمود. لذا آیه ی شریفه قاطعانه مسلمین را از پذیرفتن و تحمل شرک نهی می نماید تا جائی که ارتباط با خویشاوندان نزدیک را مشروط به پذیرفتن توحید و ترک شرک می فرماید.
مسلما خداوند برای کسانی که به دستور پروردگار عمل نمایند رحمت الهی را جاری می کنند که عامل پیوند قلبها و انس افراد شده و دچار هیچ گونه ضعف و کمبودی نخواهند شد. در تائید صحت این عمل رفتار حضرت ابراهیم (ع) با عموی خود را مثال زده است تا ایجاد اطمینان قلبی برای مومنین گردد.

موفق باشید. پورهادی