بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحيم
وَنَادَىٰ نُوحٌ رَبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِي مِنْ أَهْلِي وَإِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَأَنْتَ أَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ ﴿٤٥﴾ قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ ۖ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّي أَعِظُكَ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ ﴿٤٦﴾
نوح پروردگارش را ندا داد و گفت: پروردگارا! به راستی که پسرم از خاندان من است و یقیناً وعده ات  حق است و تو بهترین داورانی. (۴۵) خدا فرمود: ای نوح! به یقین او از خاندان تو نیست، او کرداری ناشایسته است، پس چیزی را که به آن علم نداری از من مخواه، همانا من تو را اندرز می دهم که مبادا از ناآگاهان باشی. (۴۶)

قرآن کریم (سوره هود- آیات ۴۵ و ۴۶)

  شرح :
خداوند قدرت ایجاد نسل را در انسان قرار داد تا جایگزینی برای علم و تجربه ی او بوده باشد ؛ زیرا ظهور تمام استعداد علمی بشر در یک دوره ی زندگی امکان پذیر نیست.
هر چند فرزند از طریق وجود پدر و مادر وارد عالم دنیا می شود ، ولیکن انسانی با شخصیت و افکاری مستقل است که در آینده مسئول عملکرد خود خواهد بود.
وابستگی ایجاد شده بین والدین و فرزند ، این توقع را ایجاد می کند تا فرزند را متعلق به خود بدانند. حادثه ی طوفان نوح و موارد مشابه دیگری که در زندگی بعضی از معصومین رخ داد، این پیام مهم را می رساند که  موضوعی به نام "خاندان و اهلیت" از نظر خداوند  تابع عقاید و عملکرد افراد است نه ارتباط نسبی.

در تاریخ علمی بشر چه بسیار از مواردی مشاهده شده که افرادی از مناطقی دور برای دریافت انواع علوم و معارف مهاجرت نموده و با تحمل زحمات فراوان به مراتبی شایسته نائل آمده و با پیامبران و بزرگان همنشبن گردیده اند که این وضعیت در عالم معنا نیز ادامه پیدا کرده تا آن جا که در قیامت هم ، با هم محشور خواهند شد.
بنابراین شایسته است که مومنین نسبت به تربیت فرزندان خود اهتمام ورزند اما حدود الهی را ملاک ارتباط قرار دهند تا تحت تاثیر عواطف قرار نگرفته و وابستگی عاطفی آنها را در انجام وظایف بندگی منحرف نسازد. 

موفق باشید. پورهادی