قرآن کریم ( سوره اعراف - آیه ۱۲۷)
شنبه 8 اردیبهشت 1403
بازدید: 173
بِنام خداوند بخشنده مهربان
وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَيَذَرَكَ وَآلِهَتَكَ ۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ.
اشراف و سران قوم فرعون گفتند: آیا موسی و قومش را رها می کنی تا در این سرزمین فساد و تباهی کنند و تو و معبودهایت را واگذارند؟ گفت: به زودی پسرانشان را به صورتی وسیع و گسترده به قتل می رسانیم و زنانشان را زنده می گذاریم و ما بر آنان چیره و مُسلّطیم.
قرآن کریم ( سوره اعراف - آیه ۱۲۷)
شرح :
فساد به یکباره ایجاد نمی شود بلکه ابتدا به صورت فردی بوده و سپس افراد فاسد با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و تشکیلات فاسد را به وجود می آورند که حکومت ها و قدرت هایی ویرانگر خواهند شد.
حال اگر در این مرحله یکی از اعضای تشکیلات و یا حتی ریاست آن تصمیم به اصلاح شدن داشته باشد سایر اعضا با او مخالفت می کنند زیرا منافع و موقعیت آنها در اجتماع به خطر خواهد افتاد.
فرعون در چنین وضعیتی قرار گرفته بود که اگر خودش هم تصمیم به همراهی حضرت موسی می گرفت سایر کاخ نشینان با او به مخالفت برمی خاستند اینجاست که افراد طالب سعادت بایستی از ریاست چشم پوشی نمایند تا بیش از پیش در ظلم و فساد غرق نشده و نجات یابند.
در آیه ی شریفه مشاهده می شود که حس قدرت طلبی فرعون نه تنها اجازه ی خروج به بنی اسرائیل را نداد بلکه برای مهار آنها سخت ترین مجازات ها را اعمال کرد و مشمول عذاب الهی گردید ، در حالی که می توانست با خارج نمودن قوم موسی(ع) از مصر به حکومت خود ادامه داده و از باقیمانده ی عمر خود در جایگاه قدرت بهرمند شود ولی زیاده خواهی در کسب قدرت باعث فوران ظلم ظالم و سرنگونی او گردید.
موفق باشید. پورهادی