بِنام خداوند بخشنده مهربان
قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِمَّا أَنْ تُلْقِيَ وَإِمَّا أَنْ نَكُونَ نَحْنُ الْمُلْقِينَ ﴿١١٥﴾قَالَ أَلْقُوا ۖ فَلَمَّا أَلْقَوْا سَحَرُوا أَعْيُنَ النَّاسِ وَاسْتَرْهَبُوهُمْ وَجَاءُوا بِسِحْرٍ عَظِيمٍ ﴿١١٦﴾وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَلْقِ عَصَاكَ ۖ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ ﴿١١٧﴾
جادوگران گفتند: ای موسی! یا تو بینداز، یا اینکه ما می اندازیم. (۱۱۵) گفت: شما بیندازید. هنگامی که انداختند، چشم های مردم را جادو کردند و آنان را سخت ترساندند، و جادویی بزرگ و شگفت آور به میان آوردند. (۱۱۶)و به موسی وحی کردیم: عصایت را بینداز. ناگهان آنچه را جادوگران به دروغ بافته بودند، به سرعت بلعید! (۱۱۷)

قرآن کریم ( سوره اعراف - آیات ۱۱۵ - ۱۱۶ -۱۱۷)

  شرح :
از جمله قدرت های موجود در عالم علوم غیبی هستند که از طریق خاص آن کسب و به کار گرفته می شوند.
این نوع توانایی از دو طریق حاصل می گردد :
۱- با خواست و اراده ی خود شخص که پس از آموختن علم مربوطه و تحمل ریاضات خاصی موفق به کسب مراتبی از توانایی در این علم می رسند و هرکسی آن را در راه اهدافی خاص که با عتقادات قلبی او سازگار است به کار می گیرد ولیکن چنین اقدامی در دین مبین اسلام مورد تائید نبوده و صرفا فرصتی برای امتحان انسان در انتخاب نوع زندگی در راستای اهداف و اعتقادات اوست که نهایتا به بن بست برخورد کرده و نتیجه ی مطلوبی برای دنیا و آخرت نخواهد داشت.
۲- افراد پرهیزگاری که در راه بندگی خدا از هیچ گونه تلاشی فروگذار نکرده و دستآوردهای زندگی را عطای پروردگار و امانت او جهت به کار گرفتن در جهت وظائف تعیین شده می دانند.

خداوند بعضا برای این دسته از مجاهدان راه حق دری به عالم غیب می گشاید تا با مشاهده ی اسرار و باطن حوادث عالم بر ایمان آنها افزده شده و در جهاد فی سبیل الله با شوق و پایداری بیشتر عمل نمایند. این دسته از عالمان به علوم غیبی علوم عطا شده را امانت بلکه اسرار الهی می دانند و اولا از اظهار آن خودداری می نمایند. ثانیا در مواردی که ضرورت ایجاب نماید با اذن خدا و به میزان ضرورت در راه هدایت و خدمت به خلق الله اقدام می کنند.

در آیه ی شریفه افراد ساحر با اتکا به توانایی خود در مقابل حضرت موسی حاضر شده و برای مبارزه اعلان آمادگی کردند اما پیغمبر خدا که هیچ گونه اقدامی را بدون اجازه ی پروردگار انجام نمی دهد از اظهار قدرت خودداری نموده و میدان را به ایشان واگذار می کند.
پس از آشکار شدن آخرین حد از توانایی ساحران خداوند به پیامبرش فرمان ورود می دهد. چون عمل پیامبر با دستور خدا انجام می شود از پشتیبانی قدرت بی نهایت پروردگار برخوردار بوده لذا به راحتی و در چشم بر زدنی بر قدرت مقابل غالب می شود.
در اینجا تفاوت قدرت اکتسابی با توانایی اعطا شده از طرف خدا معلوم می شود ؛ بنابراین طالبین حق بایستی به این نکته توجه داشته باشند که " بنده ی خدا ، بایستی فقط به انجام وظیفه ی بندگی با طی مراحلی زندگی طبیعی اشتغال ورزد " تا پروروگار عالم میزان و کیفیت حرکت و نوع استفاده از مواهب الهی را برای او مشخص فرماید.

موفق باشید. پورهادی