بِنام خداوند بخشنده مهربان
وَقَالَ مُوسَىٰ يَا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٠٤﴾حَقِيقٌ عَلَىٰ أَنْ لَا أَقُولَ عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ ۚ قَدْ جِئْتُكُمْ بِبَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿١٠٥﴾
وموسی گفت: ای فرعون! یقیناً من فرستاده ای از سوی پروردگار جهانیانم. (۱۰۴) سزوار است که درباره خدا سخنی جز حق نگویم. بی تردید من دلیلی روشن  از سوی پروردگارتان برای شما آورده ام  و بنی اسرائیل را با من روانه کن. (۱۰۵)

قرآن کریم ( سوره اعراف - آیات ۱۰۴ و ۱۰۵)

 شرح :
هر چند که خداوند قدرت مطلق در عالم وجود و اعطا کننده ی قدرت در اشکال و مراتب مختلف به سایر مخلوقات است اما برای دعوت به هدایت ، شئونات دعوت شونده را رعایت نموده و با ارائه ی دلیل و برهان در کمال ادب و احترام دعوت خود را از طریق رسولان مطرح می فرماید که صحنه ی برخورد حضرت موسی(ع) با فرعون یکی از این مصادیق است و مراتب ادب را به این صورت اجرا می نمایند :
  ۱- همان طور که مشاهده می شود حضرت موسی در ابتدا خود را به عنوان " رسول خدا " معرفی می نماید تا فرعون بداند طرف مقابل یک فرد عادی نبوده و متناسب با شان او که جایگاه رسالت است رفتار کند.
۲- پیامبر خدا دعوت را از سوی "رَبِّ : پروردگار " عنوان می کنند تا به فرعون بفهماند منظور از دعوت پرورش و تربیت بندگان است نه کسب قدرت و ریاست بر آنها تا فرعون نگران از دست دادن جایگاه قدرت خود نباشد.
۳- سخن شایسته و مستدل گفتن را لازمه ی رسول خدا دانسته تا از جانب خدا به او فرصت تحقیق و راست آزمایی داده و فرعون بتواند با آرامش خاطر و بدون نگرانی از گرفتار شدن در حیله های سیاسی دعوت حق را بپذیرد.
۴- دستور العملی برای رفتار با قوم به فرعون ابلاغ نمی شود بلکه صرفا رها کردن را درخواست می کند تا ضمن متوقف ساختن ظلم بر قوم باری از دوش حکومت برداشته شود.
۵- در خواست خروج از سرزمین مصر مطرح می شود تا فرعون بداند کشور مصر به عنوان قلمرو حکومتی برای او حفظ خواهد شد.

  موفق باشید. پورهادی