بِنام خداوند بخشنده مهربان
وَجَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْأَنْعَامِ نَصِيبًا فَقَالُوا هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَٰذَا لِشُرَكَائِنَا ۖ فَمَا كَانَ لِشُرَكَائِهِمْ فَلَا يَصِلُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَىٰ شُرَكَائِهِمْ ۗ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ.
و مشرکان از زراعت و چهارپایانی که خدا آفریده برای او سهمی قرار دادند و به گمان بی اساس خود گفتند: این سهم خدا و این سهم بُتان ما آنچه برای بتانشان باشد به خدا نمی رسد و آنچه برای خدا باشد به آنها می رسد؛ بد است آنچه داوری می کنند.

قرآن کریم ( سوره انعام -  آیه ۱۳۶)

  شرح :
قرآن مخالفین خود را بر اساس نوع دیدگاه آنها به خالق عالم و نحوه ی برخورد با عالم خلقت به چند گروه تقسیم نموده و عملکرد ایشان را تشریح می فرماید که در این آیه ی شریفه وضعیت و عملکرد مشرکان مورد بررسی قرار گرفته و در این خصوص توضیحاتی تقدیم می گردد.
الف ) مشرکان کسانی هستند که اولا خدا را به عنوان خالق قبول دارند. ثانیا وجود عوامل غیبی را که از جانب خالق در مدیریت حوادث و تحولات عالم دخالت دارند را تائید می کنند. ثالثا برای خودشان به عنوان بنده ی خدا وظائفی قائل بوده و تا حد فدا کردن مال و فرزندان در راه عقیده عمل می کنند. اما ایراد وارده به این گروه نداشتن دیدگاه صحیح نسبت به وحدانیت خدا و نحوه بندگی او می باشد.
ب ) فرد مشرک در کنار خداوند وجود دیگری بنام بت را فرض نموده که در تدبیر امور عالم موثر است بنابراین برای خودشان نسبت به بت ها وظایفی فرض می کنند که مضراتی از این قبیل به همراه دارد :
اولا توجه آنها از منبع اصلی فیض بخش در عالم وجود منحرف نموده به وجوداتی بی تاثیر رجوع داده و در آنجا متوقف می نماید که هیچ نتیجه و راه حلی برای گشایش در زندگی ایجاد نکرده تمام عمر و استعدادهای خود را در پندارهای پوچ هدر می دهند.
ثانیا آنچه از نعمت ها که قرار است در راه خدا به صورت کمک به همنوعان و رشد جامعه انفاق شود به شریک فرضی اختصاص داده هم نعمت ها و هم خدمات خود را در انجام وظایف بندگی به هدر می دهند و این زیان بزرگ نتیجه ی تفکر غلط ایشان است که از نظر قرآن " بد داوری کردن " می باشد.

 موفق باشید.  پورهادی