بِنام خداوند بخشنده مهربان
وَمِنَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۚ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ.
و از کسانی که گفتند: ما نصرانی هستیم پیمان گرفتیم پس بخشی از آنچه را که به وسیله آن پند داده شدند از یاد بردند بر این اساس میان آنان تا روز قیامت کینه و دشمنی انداختیم و خدا آنان را از آنچه همواره انجام می‌دادند آگاه می کند.

قرآن کریم ( سوره مائده - آیه ۱۴)

  شرح :
همچنان که از قوم یهود پیمانی مبنی بر پایدار ماندن در عمل به تکالیف دینی گرفته شد از قوم مسیح (ع) نیز چنین پیمانی گرفته شد و این نشان دهنده ی سنت خداست و آنچه خداوند به عنوان سنت قرار می دهد ، یک ضرورت است که انجام آن عامل تکمیل کننده ی مراحل رشد تکاملی روح انسان است به همین دلیل ترک آن یعنی منحرف شدن از مسیر هدایت که باعث نقصان شده و نه تنها روند رشد انسانی را متوقف می سازد بلکه موجب از دست رفتن سایر زحمات نیز می گردد ؛ زیرا این ترک فعل نه از روی ضعف و ناتوانی بلکه به خاطر بی اعتقادی به اصول و قوانین دینی صورت گرفته است که عامل بی توجهی و در نتیجه به فراموشی سپردن تعهدات خود با خدا شده است.
و این بی توجهی به امر خدا علت محروم شدن از ادامه ی نور هدایت می شود. مسلما کسی که به پیمان با خدای خویش پایبند نباشد ، به تعهداتی که لازمه ی همکاری و همبستگی اجتماعی هستند نیز پایبند نبوده و باعث از بین رفتن محبت و دوستی بین عموم مردم شده و نتیجه اش تفرقه و دشمنی خواهد بود که در آیه ی شریفه به صورت کنایه ، به عنوان خشم و غضب خدا از آن یاد شده است.
در حالی که خداوند انسان را برای هدایت و بهرمند شدن از نعمت ها خلق فرموده و به او وعده ی آمرزش به عنوان فرصتی برای جبران اشتباهات عنایت فرموده است چرا باید مخلوق خود را محروم نماید ؟
پس نتیجه می گیریم که غضب شدن کنایه از اصرار در گناه و بی توجهی به قوانین تربیتی دین است که به طور طبیعی چنین نتایجی ببار می آورد . اما از آنجا که قوانین یاد شده به عنوان " سنت الهی" شناخته شده اند ، ترک آنها طبیعتا تفرقه و دشمنی و از بین رفتن نعمت ها را به دنبال دارد که امری معمول خواهد بود.

موفق باشید. پورهادی