بِنام خداوند بخشنده مهربان
فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا.
پس به کیفر ستمی که یهودیان روا داشتند، و به سزای آنکه بسیاری از مردم را از راه خدا بازداشتند، چیزهای پاکیزه ای را که بر آنان حلال شده بود حرام کردیم.

قرآن کریم (سوره نساء- آیه ۱۶۰)

  شرح :
آنچه در دستورات دینی به عنوان حلال یا حرام اعلان می گردد از نظر ماهیت دستوری به دو دسته تقسیم می شوند :
۱- حلال یا حرام ذاتی که در همه ی دوره و زمانها و برای همه ی انسانها در هر شرایطی حلال یا حرام بودن آنها ثابت خواهد بود زیرا این دستورات بر اساس جنس و ماهیت ان موضوع اعلان شده است ، بنابراین چون ماهیت آن شئ تغییری نداشته ، پس حکم همچنان ثابت خواهد بود مانند حرام بودن خوک، خون، شراب و ...
۲- حلال یا حرام هایی که به عنوان دستورات تنبیهی صادر و اعمال شده اند تا مخاطببن را متوجه اشتباهاتی در افکار و رفتار نموده و ایشان را به توبه و اصلاح اعمال ترغیب نمایند.
قابل تامل است که مجازات با تنبیه تفاوت دارد زیرا :
مجازات اعمال عملی زجرآور است تا لذت گناه ارتکابی و آثار آن را از وجود گنه کار برطرف نموده و آماده ی دریافت معارف و مواهب الهی گردد. تنبیه ، برای ایجاد آگاهی نسبت به انجام وظایف اعمال می شود که به صورت رفتارهای گوناگون اعم از یک اشاره ی چشمی یا ابتلا به حادثه ای کوچک یابزرگ به اجرا  گذاشته می شود که میتواند برای مدتی ، محرومیت هایی را به تنبه شونده تحمیل نماید.
بنابراین مومنین بایستی توجه داشته باشند که انواع نعمت های موجود اماناتی در نزد ما هستند که با اجازه خداوند از آنها بهرمند شده ایم پس باید به وظایفی که در قبال آنها داریم توجه نموده تا بهره ی ما از آنها ادامه یابد.
به این "  ادامه یافتن نعمت "، " برکت "  گفته می شود که می تواند به عنوان پاداشی در ازای شکر نعمت یا برای پذیرش انجام وظیفه ای در قبال آن باشد.
 
موفق باشید. پورهادی