بِنام خداوند بخشنده مهربان
وَمَاذَا عَلَيْهِمْ لَوْ آمَنُوا بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقَهُمُ اللَّهُ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِهِمْ عَلِيمًا ﴿٣٩﴾إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ ۖ وَإِنْ تَكُ حَسَنَةً يُضَاعِفْهَا وَيُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ أَجْرًا عَظِيمًا ﴿٤٠﴾
و بر آنان چه زیانی بود اگر به خدا و روز قیامت ایمان می‌آوردند، و از آنچه خدا به آنان داده انفاق می کردند؟ و خدا همواره به آنان داناست. (۳۹)یقیناً خدا به اندازه وزن ذرّه ای ستم نمی کند و اگر کار نیکی باشد، آن را دو چندان می کند و از نزد خود پاداشی بزرگ می دهد. (۴۰)

قرآن کریم ( سوره نساء- آیات ۳۹ -۴۰)

  شرح :
در آیات قبل خداوند برانجام عمل انفاق تاکید نموده مخالفین آن را به عذاب خواری تهدید کرده بود. در اینجا علت آن تهدیدات بیان می گردد :
۱- اعتقاد به خدا و روز قیامت امری منطبق بر فطرت انسانی است که هر کسی به طور ذاتی آنرا درک کرده و نسبت به ضرورت پذیرفتنش احساس نیاز می کند پس مخالفت کننده با آن آگاهانه و به منظور رسیدن به هدف خاصی حقیقتی آشکار را منکر می گردد.
۲- عمل انفاق در مورد قسمتی از مال انجام می شود که مقدار و میزان آن به اختیار انفاق کننده گذاشته و هیچ گونه اجباری به کار برده نشده است تا متناسب با توان مالی خود آن را انجام دهد ؛ بنابراین ضرری متوجه عامل آن نخواهد بود.
۳- کل اموالی که در اختیار ماست همگی از فضل بیکران خدا به ما اعطا شده است ، پس با انفاق مقداری از آن مال در راه خدا کاری انجام نداده ایم تا نگران کمبود باشیم ضمن همان کسی که مال عطا فرموده ، آگاه و ناظر بر احوال  ما و جبران کننده ی کسری احتمالی آن می باشد.
۴- همگی با در نظر گرفتن عدالت و حکمت پروردگار اعتقاد داریم که پروردگار عالم ستمگر نبوده و هر دستوری به بنده می دهد کاری است که انجام آن ، بنده را در رسیدن به ‌کمال مطلوب ذاتش یاری خواهد کرد بنابراین بهانه ای برای نگرانی وجود ندارد.
۵- لحاظ نمودن پاداش دوچندان برای خیرات انجام شده در حالی که هم توفیق انجام آن از خداست و هم سرمایه مصرف شده برای خیر از جانب پروردگار بوده است یعنی این عمل صرفا اقدامی در جهت تربیت بندگان و ایجاد محبت بین آنهاست تا بتوانند اجتماعی متحد و قدرتمند برای زندگی خود و نسل آینده فراهم نمایند.

موفق باشید. پورهادی