بِنام خداوند بخشنده مهربان
لَيْسُوا سَوَاءً ۗ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ ﴿١١٣﴾يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَأُولَٰئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿١١٤﴾
یکسان نیستند، از اهل کتاب گروهی درستکار هستند، آیات خدا را در ساعاتی از شب می خوانند و سجده می‌کنند. (۱۱۳) به خدا و روز قیامت ایمان می‌آورند و به کار شایسته و پسندیده فرمان می دهند، و از کار ناپسند و زشت بازمی دارند و در کارهای خیر می شتابند؛ و اینان از شایستگانند. (۱۱۴)

قرآن کریم( سوره آل عمران -آیات ۱۱۳ و ۱۱۴)

شرح :
در این آیات شریفه مژده ی مغفرت برای افراد با ایمانی که به دلائل قهری در سایر ادیان الهی ماندگار گردیده و موفق به تشرف به دین اسلام نشده اند آمده است.
علائمی که مورد نظر پروردگار واقع گردیده اند ، به طور خلاصه بدین قرار است :
۱- عبادت کردن که نماز به عنوان نماد آن بیان شده است ، نشانه ی پذیرفتن وجود خدا توام با وظائف بندگی است. سجده اوج تواضع بنده به درگاه خداست که غرور و تکبر را برطرف کرده و اطاعت را آسان می سازد، وجود بنده را برای درک معارف الهی آماده و برای انجام رسالت انسانی مهیا می سازد.
۲- فرمان دادن به کارهای شایسته و نهی از زشتی ها همان امر به معروف و نهی از منکر است که در فروعات دین اسلام آمده و تضمین کننده ی سلامت جامعه اسلامی می باشد. اجرای این دو امر خطیر از مشکل ترین وظائف مومن بوده که ضمن برخورداری از شجاعت وتقوا جهت حضور در میدان مبارزه حق علیه باطل ، مستلزم داشتن شناخت دقیق از شرایط سیاسی فرهنگی جامعه ی روز و احاطه ی کامل بر مسائل جاری بوده و گروه اندکی قادر به انجام آن می باشند ؛ به همین دلیل خداوند اینان را در ردیف شایستگان قرار داده است.
۳- شتاب نمودن در خیر زیرا نشانه ی اعتقاد به قیامت است که تجلی گاه حقایق اعمال بوده و اندوخته ی خیرات نتیجه خواهد داد.همچنین  بیانگر درک بالای افراد خیر از وضعیت اضطراری نیازمندان است که بایستی از خیرات بهرمند شوند و مشکلی از زندگی ایشان حل گردد.

مسلما کسانی که در هر دینی از ادیان سابق بتوانند چنین عملکردی داشته باشند ، شخصیت هایی رشد یافته هستند که طالب هدایت بوده و در جستجوی حقیقت ، جهت پیوستن به آن از هیچ کوششی دریغ ندارند و اگر مشاهده شود که این افراد ضمن حضور در جامعه اسلامی یا سایر جوامع متمدن با وجود برخوردای از امکانات ارتباطی از پذیرفتن دین اسلام خودداری نموده اند ، می توان ایشان را در حال تقیه دانسته که عذر موجهی داشته اما بنا به دلائلی که در شرایط معمولی قابل ذکر نیست ، بر اعتقاد به دین سابق مانده اند.
نهایتا لحاظ نمودن این شرایط و پذیرفتن عذر این گروه از بندگان از جانب خدا نشانه ی جریان رحمت الهی است که بستر عالم خلقت قرار گرفته و در هر لحظه ای ، زمینه ی نجات بندگان را فراهم ساخته ایشان را به هدایت و سعادت واصل می گرداند.

  موفق باشید. پورهادی