بنام خدا
دعای استخاره-۳
وَ لَا تَسُمْنَا عَجْزَ الْمَعْرِفَةِ عَمَّا تَخَيَّرْتَ فَنَغْمِطَ قَدْرَكَ وَ نَكْرَهَ مَوْضِعَ رِضَاكَ وَ نَجْنَحَ إِلَى الَّتِي هِيَ أَبْعَدُ مِنْ حُسْنِ الْعَاقِبَةِ وَ أَقْرَبُ إِلَي ضِدِّ الْعَافِيَةِ
و داغ ناتوانی معرفت را نسبت به آنچه برایمان اختیار کردی، بر پیشانی ما نزن؛ تا بزرگی و عظمتت را سبک انگاریم و جایگاه خشنودی‌ات را ناپسند شماریم و به چیزی که از حسن عاقبت دورتر و به ضد عافیت و سلامت همه جانبه نزدیک‌تر است، مایل شویم.
 ( صحیفه سجادیه)

شرح :
خداوند در قرآن کریم تذکراتی به این مضمون فرموده اند : 

 ۱- شکر نعمت به جا آوردن افزونی نعمت را به دنبال خواهد داشت همچنین ناسپاسی باعث قطع نعمت می شود.
۲- کوران و کران هستند که نمی بینند و نمی شنوند ، زیرا خداوند" به علت کفر ورزیدن" دلهای ایشان را مهر نموده است.

امام سجاد(ع) این تذکر و تهدیدهای پروردگار را به طور ضمنی به این صورت بیان نموده اند:
وَ لَا تَسُمْنَا عَجْزَ الْمَعْرِفَةِ : و داغ ناتوانی معرفت را " بر پیشانی زدن".
لازمه ی به جا آوردن سپاس نعمت اولا درک اهمیت نعمت است. ثانیا درک عظمت و الطاف اعطا کننده ی نعمت که همان "معرفت الله" باشد. درک این دو شرط و اجرای آن میسر نخواهد بود مگر با توفیق الهی زیرا انسان از یک طرف به علت فراوانی نعمت و ساده انگاری آن دچار غفلت می شود. از طرف دیگر زیاده خواهی ناشی از حسادت ها و چشم و هم چشمی با دیگران نعمت را کوچک شمرده و عمل شکر نمودن را در وظیفه ی بندگی فراموش می کند.
در اینجاست که مهر یا داغ محرومیت از معرفت بر پیشانی او زده شده و در مسیری قرار می گیرد که نه تنها نعمت را از دست می دهد بلکه توانایی تشخیص مصلحت را از دست داده و دیگر نمی تواند به عظمت و خشنودی خدا بیندیشد.
در چنین وضیعتی قدرعافیت را ندانسته و به سمت ضد عافیت مایل می گردد که نتیجه اش از دست دادن حسن عاقبت است.

  موفق باشید. پورهادی