در رضا به خشنودی خدا-۳
شنبه 16 دی 1402
بازدید: 268
بنام خدا
در رضا به خشنودی خدا-۳
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ لَا تَفْتِنِّي بِمَا أَعْطَيْتَهُمْ وَ لَا تَفْتِنْهُمْ بِمَا مَنَعْتَنِي فَأَحْسُدَ خَلْقَكَ وَ أَغْمَطَ حُكْمَكَ.
خدایا! بر محمّد و آل محمد درود فرست و مرا به آنچه به بندگانت عطا کردی امتحان مکن و ایشان را به آنچه از من منع کردهای میازمای؛ تا به بندگانت حسد ورزم و حکم و فرمانت را سبک انگارم.
(صحیفه سجادیه)
شرح :
خالق جهان برای پرورش انسان و تربیت استعدادهای او مربیانی فرستاد و به آنان علم به قوای انسان و مراحل تکاملی و توانایی هدایت بشر همچنین چگونگی طی مراحل کمال را عطا فرمود.
این بزرگواران که به علم لدنی به سرچشمه ی معارف و عالی ترین مراحل کمال نائل آمده اند به دور از هرگونه خطایی بشریت را به بالاترین درجات انسانی می رسانند. هر کس به فضائل ایشان آگاه می شود از صمیم قلب بر آنان درود می فرستد.
عطای خداوند که بهرمندی از انواع نعمت ها و فرصت های پیشرفت مادی و معنوی برای بندگان باشد طبق حکمت الهی بوده که علل و اهداف متفاوتی ، متناسب با شرایط هر فرد دارد. نظر به نعمت های دیگران بدون درک حکمت موجود در آنها باعث برانگیخته شدن حسادت می شود و توان بهره وری از نعمت های خویش را از ما سلب می نماید.
همچنین مومنین بایستی از باب خیرخواهی نسبت به یکدیگر در دعای خود از خداوند دفع رنج و بلا از جامعه را درخواست نمایند همچنان که برای خودشان چنین درخواستی دارند. پذیرفتن علم الهی و تحمل رنج و مشقت هدایت انسانها از ظرفیت سایر افراد بشر بیرون است. پس از مقام عصمت سایر بزرگان از مومنین از مراتب مختلف توانایی برخوردار بوده که بایستی هرکس ، میزان استعداد خود را سنجیده ، در حد توان کوشش نماید . و امام در اینجا متذکر میگردند که سایر افراد طاقت علم معصوم را نداشته بایستی از درخواست آن خودداری ورزند تا دچار پریشانی نشوند. عدم شناخت نسبت به مقام عصمت و نپذیرفتن ضعف موجود در خویشتن باعث خوار شمردن قضا و قدر می شود.
موفق باشید. پورهادی