بنام خدا
در رضا به خشنودی خدا -۲
الْحَمْدُ لِلَّهِ رِضًى بِحُكْمِ اللَّهِ ، شَهِدْتُ أَنَّ اللَّهَ قَسَمَ مَعَايِشَ عِبَادِهِ بِالْعَدْلِ وَ أَخَذَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ
خدا را ستایش، به خاطر خشنودی به حکم تقدیر خدا نسبت به تمام موجودات؛ گواهی می‌دهم که خدا آنچه را وسیلۀ زندگی و معاش است، بین بندگانش به عدالت تقسیم کرد؛ و نسبت به تمام بندگانش راه احسان پیش گرفت.
(صحیفه سجادیه)

شرح :
در اینجا" ستایش "  گفتن با تشکر کردن ممیز گردیده است چرا که تشکر در مقابل عطا انجام می شود ولی حمد ستودن صفات و اسمای خداست که لایق پرستش است و غیر از حضرت حق هیچ کس شایستگی آن را ندارد.
خداوند در وجود انسان استعداد های گوناگونی به ودیعه نهاده است که بسیاری از آنها هنوز ظاهر نشده و پرورش آنها نیازمند تلاش مستمر است. این استعدادها که به صورت بالقوه هستند همان نیازهای فطری انسان می باشند و افراد در فقدان آنها احساس نیاز و نقص می کنند.
زمانی که استعداد پرورش یافته به کمال خود می رسد ، احساس آرامش به انسان دست داده ، می گوئیم " ارضاع شده است".
بنابراین ، رضایت خداوند مرحله ای از رشد و کمال است که استدادهای انسانی به کمال برسند زیرا برای همین منظور خلق شده اند. انسان در طی طریق کمال به حوادثی برخورد می کند که به فرمایش بزرگان دین "قضا و قدر " نامیده شده اند و اجرای آن حکم خداست.

قضای خدا به حوادثی " قضا" گفته می شود که انسان در ایجاد آن دخالتی نداشته است مانند تحولات پی در پی طبیعی حادث در عالم که انسان جزئی از آن می باشد.
طوفان، سیل، زلزله، مرگ از این قبیل بوده که عالم طبیعت را در چرخه ی حیات بر روی کره ی خاکی قرار می دهد. مثلا جنگلی که پس از چند قرن تحولات فرسایش طبیعی از قبیل طوفان یا آتش فشانی و خشکیدن جشمه ها و عوض شدن مسیر رودخانه ها در دوران مختلف زمین شناسی به صورت بیابان در آمده و یا سرزمین هایی که به زیر آب فرو رفته و بلعکس جلگه های سرسبزی که از زیر دریا سربرآورده و حیاتی نو را آغاز کرده است.
قدر خدا
قدر خدا حوادثی هستند که انسان در پیدایش آن دخالت داشته است و نتیجه ی طبیعی عملکرد بشر می باشد. انسان برای برآوردن نیاز خود به تحقیق و جستجو پرداخته و استعداد و توانائی خود را به کار می بندد. هر فرد یا گروهی با تحقیق و مطالعه بر روی اشیاء پیرامون خود منبع تامین کننده نیازها را شناسایی نموده و با بکار گرفتن روشهای مختلف ، بر اساس آزمون و خطا ، به نتایج مطلوب خود میرسد.
خالق جهان عالم را برمبنای علم لایتناهی خود خلق نموده که رفتار هر ذره تابع این قوانین می باشد. در قرآن برای عوض شدن سرنوشت انسان به طور مکرر بر تغییر روش زندگی انسان به دست خودش تاکید شده است.
در این فراز از دعا حضرت سجاد(ع) کمال انسان را "رضای خداوند " معرفی نموده که در نتیجه ی عمل نمودن انسان بر اساس اصول علمی بیان شده از جانب پروردگار تحقق پذیرفته و چنین عملکردی را " ستایش " خدا می داند.
سپس مقام عصمت با شهادت دادن به عدالت خداوند در تقسیم نعمت در بین مخلوقات متذکر می گردند که خالق عالم بر اساس صفت احسان با مخلوقاتش رفتار می نماید.
موجودات مختلف با استعدادهای متفاوت در جهان پهناور آفرینش بر اساس نیازهایشان به هم وابسته اند. عملکرد صحیح انسان در مسیر حرکت و هدف کلی آفرینش با به کار گرفتن استعداد و قوای موجود می تواند نیازهای جامعه بشری را در تمام ابعاد برآورده سازد و این تدبیر از عدالت پروردگار است بلکه در مواردی که خطای افراد انحرافی ایجاد نموده و جامعه را متحمل خسارت می نماید نظر رحمت الهی به صورت اعطای توانایی و فرصت ها فوق العاده شرایط مساعد جهت جبران خسارت را فراهم آورده که اگر نبود این احسان پروردگار ، نسل بشر ، قرنها پیش از صفحه جهان محو شده بود.

موفق باشید. پورهادی