بسم الله الرحمن الرحیم
فرازهایی از دعای عرفه-۱۶
لاَ إلَهَ إلاَّ أَنْتَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ لَكَ الْمُلْكُ وَ لَكَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ عَلَي كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ يَا رَبِّ يَا رَبِ
معبودی جز تو نيست يگانه ای برايت شريك نيست فرمانروايی و سپاس خاص توست و تو بر هرچيز توانایی پروردگارا پروردگارا.
  امام حسین(ع)

شرح :
امام حسین(ع) چند نکته را شرط بندگی خدا قرار داده اند :
۱- خدای را به عنوان معبود پذیرفتن که مستلزم به جا آوردن عبادت و انجام وظایف بندگی می باشد.
۲-اقرار به یگانگی خدا که نجات از شرک و سرگردانی بوده به روح مومن ثبات و آرامش می بخشد.
۳-باور داشتن داشتن فرمایی خداوند بر عالم موجود که باعث دلگرمی بنده در تحولات و حوادث دنیا شده و به مومن امنیت خاطر می دهد و پشتوانه ای مطمئن برای نیل موفقیت ها خواهد بود.
در آخر دعا امام علیه السلام خدا را با لفظ"رب" به معنی پرورش دهنده می خواند زیرا :
ذات انسان دارای نیرویی از جنس خداست که ذات پویا نامیده می شود. این ذات پویا واجد تمام خصوصیات خدایی به صورت بالقوه است و جهت فعلیت یافتن ، نیاز به پرورش دارد.
از آنجا که پرورش دهنده ی هر موجودی بایستی به خصوصیات پرورش شونده و مراحل کمال او آگاه، همچنین قادر به رفع موانع از سر راه او باشد نتیجه می گیریم که برای انسان پرورش دهنده ی شایسته ای غیر از خدا وجود ندارد.
زیرا خداوند خالق انسان بوده و هر آنچه را که ما به عنوان مانع می شناسیم در واقع عواملی برای توجه دادن ما به علوم و قوای درونی هستند که این قوای مستعد  در ضمن تلاش در چگونه عبور کردن از مانع ، شکوفا شده و به مهارتی در جهت زندگی بهتر و درک کمالات تبدیل می شود.
به همین دلیل عبادت بر انسان واجب شد تا با رجوع دائم به خدا ، و درک معارف الهی تحت امر خطیر تربیت قرار گرفته به هدف و مرتبه مورد نظر در  خلقت خویش نائل گردد.
لذا در روایات آمده است که معصومین(ع) بر لفظ " یا رب "  در متن ادعیه تاکید نموده و امام حسین (ع )  نیز دعای شریف عرفه را با تکرار این ذکر عظیم  ختم می فرمایند.

موفق باشید. پورهادی