بسم الله الرحمن الرحیم
فرازهایی از دعای عرفه-۱۵
فَأَسْأَلُكَ يَا رَبِّ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِي أَشْرَقَتْ لَهُ الأَْرْضُ وَ السَّمَاوَاتُ وَ كُشِفَتْ بِهِ الظُّلُمَاتُ
از تو درخواست مي كنم پروردگارا به نور جمالت كه زمين و آسمانها به آن روشن گشت و تاريكيها به آن برطرف شد.
  امام حسین(ع)

شرح :
این فراز دعا را می توان از دو وجه مورد تحقیق قرار داد :
  ۱- به طور کلی دعا که همان درخواست از خدا باشد با حمد و ثنای پروردگار آغاز می شود چون شیوه و آداب دعاست که توسط معصومین سفارش و اجرا شده است. زیرا هر موضوعی که در دعا مطرح می شود درخواست خلقتی جدید از خدا می باشد که بر اساس یک علم از علوم بی شمار خالق صورت می پذیرد و دعا کننده موضوع مورد درخواست را از طرق علم مربوطه طلب می نماید که راه صحیح ورود به محضر پروردگار است به همین دلیل از جمله"بِنُورِ وَجْهِكَ"  استفاده شده تا خواسته را در جایگاه خودش و موجه جلوه دهد. لذا حمد و ثنای خدای گفتن در مقدمه از آداب دعا و  بیانگر مراتب معرفت دعا کننده می باشد.

۲- امام العارفین خدا را به "نور روشن کننده زمین و آسمانها " ثنا گفته اند. منظور از " نور روشن کننده" ظاهر نمودن و پدید آوردن است که همان خلقت باشد.
اگر نور خورشید مد نظر بود صرفا از " زمین" نام برده می شد، اما وقتی می فرمایند: "السَّمَاوَاتُ" یعنی آنچه در فضای لایتناهی وجود دارد.
پس نتیجه می گیریم که امام حسین (ع) کل عالم خلقت را مد نظر قرار داده اند که کل علم خدا سر منشا آن است. چنین بیانی معرف بلندای فکر امام و دیدگاه وسیع بلکه اشراف ایشان به عالم خلقت است زیرا تمام علم خدای را که با کل قوای او پشتیبانی می شود مخاطب قرار داده اند.

موفق باشید. پورهادی