بسم الله الرحمن الرحیم
فرازهایی از دعای عرفه-۸
وَ لاَ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ فَيُرْفِدَهُ فِيمَا صَنَعَ فَسُبْحَانَهُ سُبْحَانَهُ لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَهٌ إلاَّ اللَّهُ لَفَسَدَتَا وَ تَفَطَّرَتَا
و سرپرستی از خواری برايش نبوده تا او را در آنچه ساخته ياری دهد، پس منزّه است او، منزّه است او، اگر در آسمان و زمين معبودهایی جز خدا بود هر آينه هر دو تباه می شدند و متلاشی می گشتند.
امام حسین(ع)

  شرح :
انسان موجودی اجتماعی با توانایی محدود بوده که برای تامین نیاز و ساختن ابزار و شرایط زیستی خود نیازمند به یاری دیگران می باشد. آنچه مسلم است این یاری گرفتن از دیگران مستلزم خواهش و سپردن امتیازاتی به طرف مقابل گردیده این عمل باعث به ضعف کشیده شدن خواهش کننده و ضایع گشتن عزت او خواهد شد که خواری محسوب می گردد.
اما خداوند خالقی توانا با قدرت مطلق است که خلقت به این عظمت را بدون یاری دیگری صورت داده است پس ایجاب می نماید که بندگان در وصف اوصاف پروردگار خویش اظهار عجز نموده و به تنزیه و تسبیح او گردن نهند زیرا درک اوصاف جلال و جمال خالق خارج از ظرفیت مخلوق بوده و واژه ای غیر از منزه دانستن او مناسب شان خدا نمی باشد.
سپس امام حسین(ع) چنین خالق توانایی را اولا لایق عبادت شدن و معبود دانسته اند، ثانیا بدون شریک خوانده است زیرا لازمه ی قادر مطلق بودن احدیت است وگرنه دو گانگی باعث ایجاد محدودیت و اختلاف منافع در حدود قدرت همچنین اختلاف  نظر در تدبیر و تعین قانون خلقت جهت تدبیر امور عالم می شود که این اختلافات منجر به تنازع بین دو معبود و نابودی ایشان خواهد شد.

موفق باشید. پورهادی