بسم الله الرحمن الرحیم
فرازهایی از دعای عرفه- ۱

مقدمه
دعای روح بخش عرفه به نقل از امام حسین(ع) در ردیف منابع عرفانی بوده که اظهار بندگی را در حد اعلای امکان بیان فرموده است. این دعا در واپسین لحظات از روز عرفه که اوج راز و نیاز بنده با خالق در مراسم و مواقف حج می باشد ارائه شده است.

دعای شریف عرفه را می توان به چند قسمت کلی تقسیم نمود :
۱- بیان نعمت های پروردگار که مصداق بارز ذکر بوده و نشانه ی توجه بنده به عطایای خالق خویش می باشد.
در این بخش از دعا مشاهده می کنیم که امام حسین(ع) نه تنها نعمت های پیرامون ما بلکه نعمت های درون جسم را جزء به جزء مانند پزشکی ماهر تشریح و مورد شکر قرار داده که بسی جای تامل است.
۲- حمد و ثنای پروردگار در ضمن بیان اسما و صفات او با ذکر وحدانیت در راس همه ی اذکار که لازمه ی اظهار بندگی بوده و میزان شناخت بنده به خالق هستی را بیان می دارد.
۳- درخواست نعمت ها و مزایایی که کلید سعادت دنیا و آخرت بوده و بیانگر درک والای امام از زندگی و نحوه طی طریق آخرت از گذرگاه دنیا می باشد.
با تفکر در دعای عرفه می توانیم درک کنیم که چرا به امام حسین(ع) امام العارفین می گویند.
این دعای عظیم نحوه ی ارتباط بنده با خالق را آموزش داده و درب های عالم بی انتهای معنا و ملکوت را بر قلب و روح دعای کننده گشوده برکات مادی و معنوی بی شماری را به دنبال خواهد داشت.

موفق باشید. پورهادی