بسم الله الرحمن الرحیم

شرح دعای افتتاح -۹
الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى يُؤْمِنُ الْخائِفِينَ، وَيُنَجِّى الصَّالِحِينَ ، وَيَرْفَعُ الْمُسْتَضْعَفِينَ، وَيَضَعُ الْمُسْتَكْبِرِينَ، وَيُهْلِكُ مُلُوكاً وَيَسْتَخْلِفُ آخَرِينَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ قاصِمِ الْجَبَّارِينَ، مُبِيرِ الظَّالِمِينَ، مُدْرِكِ الْهارِبِينَ، نَكالِ الظَّالِمِينَ، صَرِيخِ الْمُسْتَصْرِخِينَ، مَوْضِعِ حاجاتِ الطَّالِبِينَ، مُعْتَمَدِ الْمُؤْمِنِينَ . الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى مِنْ خَشْيَتِهِ تَرْعَدُ السَّماءُ وَسُكَّانُها، وَتَرْجُفُ الْأَرْضُ وَعُمَّارُها، وَتَمُوجُ الْبِحارُ وَمَنْ يَسْبَحُ فِى غَمَراتِها.

خدا را سپاس که هراسندگان را ایمنی بخشد و شایستگان را نجات دهد و ناتوان شمردگان را به بلندی رساند و متکبّران را به خاک اندازد و پادشاهانی را نابود می‌کند و دیگران را جانشین آنان قرار می‌دهد، خدا را سپاس که درهم شکننده گردنکشان، نابودکننده ستمکاران، دریابنده گریختگان، کیفردهنده ستمگران، فریادرس فریادخواهان، جایگاه حاجت دادن خواهندگان، تکیه‌گاه مؤمنان است. خدا را سپاس که از هراسش آسمان و ساکنانش غرّش کنند و زمین و آباد کنندگانش بلرزند و دریاها و هرکه در اعماقش شناور است موج زنند.

شرح :

جامعه ی بشری برای تامین انواع نیازهای خود اقدام به ایجاد تشکیلات کرده که افراد در آن دارای سلسله مراتب قدرت در انجام امور هستند.
در این تشکیلات ثروت و قدرت وجود دارد که ابزاری جهت عمران و آبادی و انجام خدمات اجتماعی می باشند ، اما همین ثروت و قدرت عامل غرور و فریفته شدن افراد بوده که مدعیان جهت حفظ آن ، دست به هر فریبی زده و مرتکب هر ظلم و جنایتی می گردند.

زمانی که این افراد قدرت طلب به اوج قدرت خیالی خود می رسند آزادمردان را کشته و سایر بندگان ضعیف را به اسارت کشیده وخود را همه کاره می دانند ، اینجاست که قدرت قاهره ی خدا به جنبش در آمده و از جائی که حدس نمی زنند مورد هجوم لشکریان خدا قرار می گیرند و از اوج قدرت به قهر ذلت کشانده می شوند.

این نظارت و حاکمیت خدا بر عالم خلقت که عامل نجات بندگان در تمامی دوران زندگی دنیاست شایسته سپاسگزاری می باشد.قدرتی برتر که نافذ در کل هستی بوده و عرش تا فرش را به لرزه انداخته و هیچ موجودی در آسمان و قعر اقیانوسها در مقابل اراده ی کوبنده او در امان نیست مگر کسی که به بندگی خالق درآمده در پناه او قرار گرفته باشد.

موفق باشید. پورهادی