بسم الله الرحمن الرحیم

فراز بیست و هشتم از دعای مکارم الاخلاق 
۲۸- اللَّهُمَّ اخْتِمْ بِعَفْوِكَ أَجَلِي  وَ حَقِّقْ فِي رَجَاءِ رَحْمَتِكَ أَمَلِي  وَ سَهِّلْ إِلَى بُلُوغِ رِضَاكَ سُبُلِي  وَ حَسِّنْ فِي جَمِيعِ أَحْوَالِي عَمَلِي .
خدایا! مدّت عمرم را به عفو و بخششت پایان ده و آرزویم را در امید به رحمتت تحقّق ده و راه‌هایم را برای رسیدن به خشنودی‌ات هموار ساز و در تمام احوال، کردارم را نیکو گردان.

(صحیفه سجادیه)

شرح :
پایان یافتن عمر به عفو و بخشش همان عاقبت به خیری یا سعادتمندی است که آرزوی همگان بوده و در روایات متعدد از معصومین بر آن سفارش شده است زیرا آنقدر حوادث سهمگین و خطرات نهفته در سر راه انسان واقع می گردد که حتی یک لحظه مانده به پایان عمر هم باید مراقبت نمود.
تحقق یافتن همه ی آرزوها با امید به رحمت یعنی اولا داشتن برنامه ای دقیق برای تمام لحظات عمر که بیانگر پرهیز از لهو و لعب ، همچنین خودداری از افراط و تفریط در امور است تا بتوان هر کاری را در حد ضرورت و در زمان خاص خود انجام داد و در نتیجه به همه ی اهداف مورد نظرمان برسیم.
ثانیا امیدوار بودن به رحمت الهی لازمه ی یاری بندگان برای بهرمندی ایشان از مواهب دنیاست زیرا خداوند قادر مطلق بوده و از باب فضل خویش در اعطای به بندگان دریغ ندارد.

موارد خواسته شده به احوال نیکو ختم شده که دلالت بر ضروری بودن درخواست ها دارد یعنی بنده ی خدا بایستی از مطرح کردن خواسته های غیر ضروری پرهیز نماید تا هم بتواند از تلف شدن عمر در متفرقات که انسان را به بیراهه می کشاند جلوگیری نماید وهم بتواند در مسیر خشنودی خدا حرکت کند، زیرا بیش از حد ضروری به دنبال لذات رفتن هر چند هم حلال باشند بر مومن پسندیده نیست و توفیق درک فضائل عالیه را از وی سلب می نماید.

موفق باشید. پورهادی