بسم الله الرحمن الرحیم

فراز بیست و سوم از دعای مکارم الاخلاق 
۲۳- اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ امْنَعْنِي مِنَ السَّرَفِ ، وَ حَصِّنْ رِزْقِي مِنَ التَّلَفِ ، وَ وَفِّرْ مَلَكَتِي بِالْبَرَكَةِ فِيهِ ، وَ أَصِبْ بِي سَبِيلَ الْهِدَايَةِ لِلْبِرِّ فِيما أُنْفِقُ مِنْهُ.
خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و مرا از زیاده‌روی بازدار و روزی‌ام را از خسارت و تباهی نگاه دار و دارایی‌ام را به برکت در آن افزون کن و مرا برای خیر و نیکی در آنچه از آن مال هزینه می‌کنم، به راه هدایت برسان.

(صحیفه سجادیه)

شرح :
حرکت انسان به سمت کمال از روی زمین شروع می شود و مسیر آن از طریق ارتزاق در عالم ماده تعیین می گردد. با توجه به توانایی محدود انسان در همه ی جوانب بایستی هر فرد عملکرد خود را برنامه ریزی نموده تا بتواند از این مدت کوتاه عمر توشه ی لازم برای سفر به سوی ابدیت را تهیه نماید.
اموال و امکانات دنیوی تامین کننده ی نیازهای انسان هستند بنابراین در برخورد با آنها بایستی اولا به میزان ضروی تهیه شود تا ادامه ی تلاش او صرف
پرورش فضائل انسانی گردد. ثانیا لازم است که مال تهیه شده را از عوامل نابود کننده حفظ نمود تا بتوان آنرا توشه ی راه آینده قرار داد.

آنچه در این فراز از دعا مد نظر امام قرار گرفته یکی از آفات خطرناک است که به عنوان عادت در بین مردم رواج یافته و دستاورد ایشان را نابود می کند.
این آفت خطرناک صفت "زیاده روی" می باشد.
گاهی فرد دچار اشتباه مقطعی می شود و فرصت یا مقداری از مالش را از دست می دهد که می گوئیم شخص متحمل فلان میزان خسارت شده اما بعضی مواقع مشاهده می شود که خسارت واقع شده ادامه پیدا کرده تا جائی که هستی او را در معرض نابودی قرار می دهد اینجاست که دیگر نمی توان گفت اشتباه کرده بلکه باید گفت به آفتی خطرناک مبتلا شده است و چنین آفتی گناه محسوب می شود که باید از آن توبه نمود.

با توجه به اشاره امام سجاد به گناه "زیاده روی" که عامل نابودی معرفی شده و راه جبران آن اقدام به امری است که ایجاد برکت نماید و آن نیست مگر آنچه از مال که غیر ضروری است در راه خیر انفاق شود. زیرا این عمل هدایت حرکت به سوی خدا بوده که ابدیت و ایجاد کننده ی برکت به معنای واقعی است.

موفق باشید. پورهادی