بسم الله الرحمن الرحیم

فراز چهاردهم از دعای مکارم الاخلاق
۱۴-اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ لَا أُظْلَمَنَّ وَ أَنْتَ مُطِيقٌ لِلدَّفْعِ عَنِّي ، وَ لَا أَظْلِمَنَّ وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى الْقَبْضِ مِنِّي ، وَ لَا أَضِلَّنَّ وَ قَدْ أَمْكَنَتْكَ هِدَايَتِي ، وَ لَا أَفْتَقِرَنَّ وَ مِنْ عِنْدِكَ وُسْعِي ، وَ لَا أَطْغَيَنَّ وَ مِنْ عِنْدِكَ وُجْدِي .
خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و بر من ستم نشود، در حالی‌که به دفعش از من توانایی؛ و بر دیگری ستم نکنم، در حالی‌که بر نگاه داشتنش از من قادری؛ و گمراه نشوم در حالی که بر هدایت من نیرومندی؛ و تهی‌دست نشوم، در حالی که فراخی روزی من نزد توست؛ و طغیان نکنم، در حالی که توانگری من از جانب توست.

(صحیفه سجادیه)

شرح :
در دنیای مادی که میدان رقابت برای کسب انواع امتیارات است مومن هر لحظه در معرض ابتلای به گناه بزرگ تعدی و تجاوز است به این صورت که یا از جانب سایر افراد دچار تضییع حقوق می شود یا خود تجاوز کننده به حقوق دیگران است.
معمولا افراد در زمانی که مورد ظلم و تعدی قرار می گیرند به خدا پناهده می شوند ولی در موضع قدرت خود را قادر به اداره ی امور و مبرا از خطا دانسته و از یاد خدا غافل می شوند و احساس بی نیازی می کنند.
امام معصوم این امر حساس را متذکر شده و رجوع به خدا در هر دو حالت از ضعف و قدرت را یک ضرورت می دانند و آن را بازدارنده از ابتلای به گناه تجاوز می دانند، چه در زمانی که حقوق ما مورد تجاوز قرار  می گیرد و چه زمانی که خودمان در جایگاه قدرت قرار گرفته و برای حفظ منافع ، تجاوز به حقوق دیگران را توجیه می کنیم.

موفق باشید. پورهادی