المَرءُ عَلی دینِ خَلیلِهِ فَلیَنظُرْ أحَدُکُم مَن یُخالِلُ
آدمى بر آیین دوست خود است؛ پس هر یک از شما مراقب باشد که با چه کسى دوستى مى‌کند

فراز دوازدهم از دعای مکارم الاخلاق
    
بازدید: 180
    

بسم الله الرحمن الرحیم


فراز دوازدهم از دعای مکارم الاخلاق 
۱۲- اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي أَصُولُ بِكَ عِنْدَ الضَّرُورَةِ ، وَ أَسْأَلُكَ عِنْدَ الْحَاجَةِ ، وَ أَتَضَرَّعُ إِلَيْكَ عِنْدَ الْمَسْكَنَةِ ، وَ لَا تَفْتِنِّي بِالِاسْتِعَانَةِ بِغَيْرِكَ إِذَا اضْطُرِرْتُ ، وَ لَا بِالْخُضُوعِ لِسُؤَالِ غَيْرِكَ إِذَا افْتَقَرْتُ ، وَ لَا بِالتَّضَرُّعِ إِلَى مَنْ دُونَكَ إِذَا رَهِبْتُ ، فَأَسْتَحِقَّ بِذَلِكَ خِذْلَانَكَ وَ مَنْعَكَ وَ إِعْرَاضَكَ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
خدایا! چنانم قرار ده که هنگام ضرورت با کمک حضرتت به دشمنان حمله کنم و به هنگام اقتضا و لزوم از تو بخواهم و زمان درماندگی و مسکنت، به درگاه تو بنالم؛ و مرا به این امور امتحان مکن: کمک خواستن از غیر خودت، هنگامی‌که تنگدست و ناچار شوم؛ به خاکساری و فروتنی در برابر ما سوای وجودت، زمانی که به تهی‌دستی گرفتار آیم؛ و زاری کردن به درگاه غیر حضرتت، وقتی که دچار ترس شوم تا به خاطر این امور مستحق خواری و منع نعمت و روی‌گردانی و بی‌اعتنایی از جانب تو گردم؛ ای مهربان‌ترین مهربانان.


(صحیفه سجادیه)


شرح :
از فرمایشات حضرت سجاد(ع) این گونه استنباط می شود که وظیفه ی بنده رجوع و حضور لحظه به لحظه به درگاه پروردگار است و بایستی همه ی امور ،
حتی جهاد و عبادت را به دست قدرتمند خالق یکتا سپرده و با اذن و یاری او به انجام وظایف بندگی اقدام نماید.


برای اثبات این ادعا می توان به دو موضوع طرح شده در آیات شریفه ی قرآن استناد نمود :
۱-( ما جن و انس را خلق نکردیم مگر برای عبادت)- مسلما و با توجه به بعد مادی زندگی انسان که نیاز به تلاش برای کسب معاش و اداره ی امور اجتماع  می باشد می توان گفت عبادت در اینجا به مفهوم یکجا نشستن و ذکرهای معمول را قرائت کردن نیست بلکه تحت امر پروردگار و بر اساس اصول و موازین تعیین شده از طرف خدا عمل نمودن مد نظر است.
۲- شیطان با آن همه عبادتی که او را در آسمان پنجم و در کنار ملائکه قرار داد بر اثر انجام ندادن یک سجده از درگاه الهی طرد شد ، یعنی فقط یک لحظه از درک اطاعت خدا( آن هم در عبادت ) غافل شد و توان و توفیق عبادت را از سمت خود دید نه از جانب خداوند .
این صحنه دلالت دارد بر صحت فرمایش امام در این فراز از دعا که از خداوند امتحان نشدن در امور را درخواست نموده اند زیرا اگر بنا بر امتحان باشد هیچ کس موفق نخواهد بود مگر به یاری خدا حتی در کوچکترین کارها و امور زندگی چه رسد به امر عبادت. در حالی که زندگی انسان در دنیای مادی با این همه نیازهایی که پیچیده در هزاران مشکل و حادثه هستند ، قطعا در معرض سقوط آنی قرار دارد.
اینجاست اهمیت فرمایش امام مبنی بر عدم امتحان روشن می گردد.

موفق باشید. پورهادی



  نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید مدیر سایت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.