بسم الله الرحمن الرحیم

فراز ششم دعای مکارم الاخلاق 
۶- اللَّهُمَّ لَا تَدَعْ خَصْلَةً تُعَابُ مِنِّي إِلَّا أَصْلَحْتَهَا  وَ لَا عَائِبَةً أُوَنَّبُ بِهَا إِلَّا حَسَّنْتَهَا  وَ لَا أُكْرُومَةً فِيَّ نَاقِصَةً إِلَّا أَتْمَمْتَهَا.
خدایا! خصلت قابل سرزنشی را در وجود من وامگذار، جز این که اصلاحش کنی و عیب قابل سرزنشی را در عرصه گاه حیاتم رها مکن، جز این که نیکویش گردانی؛ و کرامتی را در من ناقص مگذار، جز این که کاملش فرمایی.

(صحیفه سجادیه)

شرح :
وجود انسان تماما استعداد است که قابلیت شکوفایی داشته که پرورش و ظهور هر کدام از  آنها می تواند سرمنشا تحولی مثبت در فرد و اجتماع قرار گیرد.
ضمن اینکه طبق قانون تقابل ها از نوع عدم و ملکه هر چیزی کمال خویش را می طلبد و فقدان آن برایش زجر دهنده بوده نقص محسوب می شود.
به همین دلیل امام ضمن برطرف شدن خصلت های زشت سرزنش آور درخواست کامل شدن خصایص نیک را از خداوند دارند.

موفق باشید. پورهادی