بسم الله الرحمن الرحیم

فراز چهارم از دعای مکارم الاخلاق 
۴- اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ لَا تَرْفَعْنِي فِي النَّاسِ دَرَجَةً إِلَّا حَطَطْتَنِي عِنْدَ نَفْسِي مِثْلَهَا ، وَ لَا تُحْدِثْ لِي عِزّاً ظَاهِراً إِلَّا أَحْدَثْتَ لِي ذِلَّةً بَاطِنَةً عِنْدَ نَفْسِي بِقَدَرِهَا.
خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و درجه و مرتبه‌ مرا نزد مردم بلند مکن، مگر آن‌که به همان اندازه نزد خودم پَست گردانی؛ و عزّت آشکاری برایم ایجاد مکن، مگر آن‌که به همان اندازه، خواری باطنی برایم ایجاد کنی.

(صحیفه سجادیه)

شرح :
انسان موجودی اجتماعی است که بدون کمک دیگران قادر به دفع خطرات طبیعی و تامین نیازهای خویش نخواهد بود. از طرفی اداره ی اجتماع مستلزم داشتن احترام در بین مردم جهت ایجاد تشکیلات است که سلسله مراتب قدرت و اختیار را به دنبال خواهد داشت در  حالی که این قدرت می تواند عامل ایجاد غرور و تجاوز به حقوق دیگران گردد.
لذا امام سجاد(ع) این خطر بزرگ را گوشزد نموده و راه جلوگیری از آن را درک معرفت امامان معصوم  بیان فرموده است. زیرا ایشان مامور هدایت انسان هستند و با شناساندن ضعف نفس انسان در مقابل جاذبه ی قدرت و نتایج ویرانگر قدرت طلبی که نابود کننده ی ارزش ها در دنیا و تحمل عقوبات اخروی است، عامل بازدارنده ای در جلوگیری از این خطر عظیم ایجاد نموده اند.

موفق باشید. پورهادی