بنام خداوند بخشنده مهربان

فَبِمَا نَقْضِهِمْ مِيثَاقَهُمْ وَكُفْرِهِمْ بِآيَاتِ اللَّهِ وَقَتْلِهِمُ الْأَنْبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَقَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌ ۚ بَلْ طَبَعَ اللَّهُ عَلَيْهَا بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا 

پس به کیفر پیمان شکنی آنان و کفرشان به آیات خدا و به ناحق کشتن پیامبران و گفتارشان که دل های ما در پوشش و حجاب است، بلکه به سبب کفرشان بر دلهایشان مُهرِ زدیم؛ به همین سبب جز اندکی ایمان نمی آورند.

قرآن کریم (سوره نساء-آیه ۱۵۵)

شرح :

در این آیه ی شریفه خداوند قومی را به سبب ارتکاب به چند گناه عظیم مجازات می کند که هم نوع گناه قابل توجه است و هم نوع مجازات. گناهانی که در این آیه از آنها یاد شده شامل موارد زیر است:

۱- پیمان شکنی که از گناهان عظیم بوده که اعتماد را در جامعه از بین می برد روابط اقتصادی-فرهنگی-سیاسی فی ما بین افراد را مختل می کند در نتیجه  جامعه ثبات خود را از دست داده ، در مسیر اضمحلال قرار می گیرد.  
۲-قتل بدون که جرم و گناهی بزرگ است خصوصا در جایی که در مورد پیامبران الهی واقع شود که شریف ترین و برترین انسانها هستند.
۳- کفر ورزیدن به آیات خدا که انکار حقایق بوده و راه ادراک انسان بر عالم معانی را سد می کند و فرد را در گمراهی نگه داشته و نهایتا در ورطه ی هلاکت می افکند.
۴- اعلان محجوب بودن دل که در واقع اعلان عدم پذیرش مفاهیم ارزشمند و خروج از عالم معنا و در نتیجه دور شدن از ارزش های انسانی است.

این چنین اشخاصی دیگر راهی برای نجات خود از تباهی باقی نگذاشته و با اختیار و آگاهی ، به سمتی حرکت می کنند که پس از اندک بهره ای از دنیا به سرعت افول کرده و از صحنه ی روزگار محو می شوند.
این بسته شدن راههای نجات که نتیجه ی طبیعی عمل آنهاست از قوانین تکوینی وضع شده توسط خداست که قرآن آنرا مهر نمودن دلها به دست خدا می داند  و مسلما تشخیص حق و ایمان آوردن به آن ، در چنین جامعه ای مشکل است به همین دلیل قرآن می فرماید جز اندکی از آنها ایمان نخواهند آورد. لذا در چنین شرایطی مهاجرت برای نجات از فساد همه گیر یک ضرورت است.

موفق باشید. پورهادی