بنام خداوند بخشنده مهربان

الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ ﴿١٥٦﴾
همان کسانی که چون بلا و آسیبی به آنان رسد گویند: ما مملوک خداییم و یقیناً به سوی او بازمی گردیم. 

الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ ﴿١٥٦﴾
آنانند که درودها و رحمتی از سوی پروردگارشان بر آنان است و آنانند که هدایت یافته اند. 

قرآن کریم (سوره بقره-آیه ۱۵۶-۱۵۷)

شرح :

عالم هستی مسیر خود به سوی اهداف تعیین شده در لوح محفوظ را از میان حوادث طی نموده و با پذیرفتن تحولات و دگرگونی ها به کمال مطلوب نائل می گردد.
با توجه به این حقیقت که عالم موجود تجلی اسماالحسنی خداوند بوده و بر اساس قوانین مدون الهی به صورت تکوینی با یکدیگر برهم کنش داشته هدفی بزرگ را دنبال می کنند که حوادث واقعه قسمتی کوچک از این برنامه مفصل است.

انسان به عنوان جزئی از اجزای عالم برای رسیدن به این هدف بزرگ حوادث توام با مصائب مربوطه را پذیرا می گردد. درک حقیقت نهفته در این مراحل ، معرفت بندگان خاص خدا را تشکیل داده و برای ایشان تحمل لازمه ی طی مراحل ، تا مشرف شدن به محضر رب العالمین را مقدور می سازد.
در قرآن پذیرفتن جزئی از عالم هستی بودن توسط انسان " مملوک" بودن گفته شده است. خود را در مالکیت خدا دیدن باعث خضوع و خشوع بنده شده که او را در بارگاه الهی مقرب نموده و غرق در رحمت واسعه ی پروردگار می نماید.


  موفق باشید. پورهادی