بنام حضرت دوست

مناجات المریدین (ارادتمندان)-۶

فَقَدِ انْقَطَعَتْ إِلَيْكَ هِمَّتِى، وَانْصَرَفَتْ نَحْوَكَ رَغْبَتِى، فَأَنْتَ لَاغَيْرُكَ مُرادِى، وَلَكَ لَالِسِوَاكَ سَهَرِى وَسُهادِى، وَ لِقاؤُكَ قُرَّةُ عَيْنِى، وَوَصْلُكَ مُنَىٰ نَفْسِى؛ وَ إِلَيْكَ شَوْقِى، وَفِى مَحَبَّتِكَ وَلَهِى، وَ إِلَىٰ هَواكَ صَبابَتِى، وَرِضاكَ بُغْيَتِى، وَرُؤْيَتُكَ حاجَتِى، وَجِوارُكَ طَلَبِى، وَقُرْبُكَ غايَةُ سُؤْلِى، وَفِى مُناجَاتِكَ رَوْحِى وَرَاحَتِى، وَعِنْدَكَ دَواءُ عِلَّتِى، وَشِفاءُ غُلَّتِى ، وَبَرْدُ لَوْعَتِى ، وَكَشْفُ كُرْبَتِى.
همانا همّتم از همه‌جا بریده و تنها متوجّه تو شده است و شوقم به‌سوی تو رهسپار شده است، پس تنها تو مراد منی نه غیر تو و شب‌زنده‌داری و بی‌خوابی‌ام تنها برای توست نه برای غیر تو و دیدارت نور دیدگان من است و وصالت آرزوی وجودم؛ و حفظ اشتیاقم به‌سوی توست، تنها در مسیر عشق توست شیفتگی‌ام و در هوای توست دلدادگی‌ام و خشنودی‌ات مقصود من و دیدارت نیاز من و جوارت خواست من و قربت نهایت تقاضای من است، آسودگی و راحتم در رازونیاز با توست، داروی دردم و درمان بیماری سینه‌ام و خنکای آتش قلبم و برآمدن اندوهم تنها نزد توست.

امام زین العابدین (ع)

شرح :

کسی که خود را مرید خدا می داند دریافته است که خلقت عالم و تدبیر امورات آن همه به دست خداست پس نباید برای غیر او وجودی قائل شد بنابراین تمام توجه و درخواست خود را متوجه ذات باری تعالی می نماید وبه این ترتیب:

اولا عشق و علاقه ی خود را از هرچه زیبایی و جلوه در دنیاست بریده و تمام عنایت و محبت خود را نثار حضرت حق می نماید.
ثانیا آرزوهای خود را نزد خدا حاضر دیده بلکه طبق حکمت خداوندی آنرا عامل رجوع بنده به درگاه خالق می داند و به همین دلیل برآورده شدن آنها مشروط به تایید خدا و رضای او شده است بنابراین وصال معبود را در راس همه ی آرزوهایش قرار داده و تنها او را می طلبد.
ثالثا بر اساس اصل فلسفی تقابل از نوع عدم و ملکه هر چیزی کمال خود را طلبیده و در فقدان آن احساس کمبود نموده درد فراق او را آزار می دهد.

بنابراین اصل علمی مرید خدا در طلب خود که همان وصال معبود باشد دارای سوز گداز عارفانه بوده که غیر از دیدار پروردگار درمانی برای درد خود نمی بیند.

موفق باشید. پورهادی